రోజులో ఎనిమిది గంటలు ఎలా ప్లాన్ చెయ్యాలో తెలీదుగానీ పెళ్ళిళ్ళు చేసుకుని పిల్లల్ని కనేసి వాళ్ళ జీవితాలు తీర్చిదిద్దేస్తారు – ఈ మాటలు నాగార్జున డిక్షన్ లో వెరైటీగా వుంటాయి. చాలామందికి సరిగ్గా ఈ డైలాగు లేకపోతే సందర్భాన్ని బట్టీ ఇలాంటిదే ఇంకోటి ఎవరో ఒకళ్ళ మీద వెయ్యాల్సిన అవసరం వస్తూ వుంటుంది. బైటికి అనలేక, అనే ధైర్యం ఉన్నా సరైన మాటలు పడక జనం కష్టపడుతున్న వైనం కనిపెట్టి త్రివిక్రమ్ శ్రీనివాసు “మన్మధుడు” నాగార్జునతోనే అనిపించిన డైలాగిది. పాపం లేడీ సెక్రటరీ మీద ఇలా విరుచుకుపడి ఆమె చేత కంటతడి పెట్టిస్తాడు. ఇంకాపైగా ఆడాళ్ళ ఏడుపన్నా అంబులెన్స్ సైరనన్నా నాకు మంట అని సెక్సిస్ట్ కామెంట్స్ చేస్తాడు. చివర్లో ప్లేటు ఫిరాయించేసినా నాగార్జున ఆ సినిమాతో మహిళాభిమానులకి మరీ దగ్గరైపోయాడు. అది వేరే విషయం. ఇప్పుడీ సుత్తి ఎందుకని ఓ ప్రశ్న చదువరి మదిలో ఈపాటికి మెదిలే వుంటుంది.
ఎందుకంటే –
పిల్లల్ని కనేసి జీవితాల్ని తీర్చిదిద్దెయ్యడం – అనే కాన్సెప్ట్ సందర్భానుసారం మార్చి ప్రజాప్రతినిధుల(ప్ర.ప్ర)కి (ఎంపీలు, ఎమ్మెల్యేలు, మంత్రులు గట్రా)
అన్వయించాల్సిన అవసరం, సమయం, సందర్భం అన్నీ కట్టకట్టుకు వచ్చేశాయని నాయకుల వ్యవహారాలు కోళ్ళై కూస్తున్నాయ్ మరి.
ఒక ప్ర.ప్ర. కొడుకు తన ఇంట్లోనే మరో మనిషిని పిస్టల్ తో కాల్చేశాడు (ట)
ఇంకొక ప్రస్తుత ప్ర.ప్ర. తనే పిస్టల్ తో కాల్చి ఇంకొకాయన్ని చంపినంత పని చేశాడు(ట)
మరొకాయన ఇంట్లో ఒక తల్లి గాస్ సిలిండర్లు పేల్చి పిల్లల్తో సహా ఆత్మహత్య చేసుకొనేంత నెగెటివ్ ఎట్మాస్ఫియర్ ఉన్నట్టు చెబుతున్నారు.
రేప్ చెయ్యడం తేలికేం కాదంటాడు ఒక ముఖ్యమంత్రి. అందులో ఎంత అనుభవం ఉన్నవాడో మరి. ఇంకాపైగా మగపిల్లలు అప్పుడప్పుడు అలా చేస్తారు చూసీచూడనట్టు వదిలెయ్యాలంటాడు.
మరో ముఖ్యమంత్రి గోమాంసం తినాలనుంది అంటూ “కుక్క కాటుకి చెప్పు దెబ్బ” స్టేట్ మెంట్ ఒకటి పడేస్తాడు. అసలే వెర్రెక్కుతున్న జనాన్ని ఇంకా వెర్రెక్కిస్తుందని తెలిసే అలా అంటున్నాడని తెలిసి కూడా వెర్రెక్కుతారు జనం. ఆ సంగతి తెలిసిన మరో నాయకుడు ఆ సీఎం తల తెగేస్తానని చెప్పు దెబ్బకి మళ్ళీ కుక్కకాటు వేస్తాడు.
భార్య గృహహింస కేసు పెడితే అజ్ఞాతంలోకి వెళ్ళిపోయి నానా రభసా చేసి చివరికి లొంగిపోయాడు ఒక ప్ర.ప్ర.
ఇంక నేరచరిత్రుల గురించి ఎంత చెప్పినా తక్కువే.
సొంత వ్యక్తిత్వాన్ని, పిల్లల్ని, కుటుంబాల్ని చక్కదిద్దుకోలేరుగానీ లీడర్లై పోయి ఎలక్షన్స్ గెలిచేసి దేశాన్ని ప్రజల్ని తీర్చిదిద్దేస్తారు – అని నాగార్జున డిక్షన్ లో తిట్టుకోవడం తప్ప ఏం చెయ్యగలం? ప్చ్! ఏం చెయ్యలేం.

(బై ద వే, అంటే పనిలో పనిగా, డిక్షన్ కి తెలుగు వాక్సరణి అని తెల్సింది. ఈ టపావల్ల ఏమైనా ఉపయోగం ఉందా అంటే ఇదొకటి వుంది 🙂 )

Click > బాపూరమణీయం@వైకుంఠం

హెల్త్ బుక్ ప్రింటింగ్ మిస్టేక్ = కళ్ళకింద కారీ బాగ్స్; మరి మంత్రాలబుక్కులో అచ్చు తప్పులు=?

ఈ మధ్య టీవీల్లో మంత్రోపదేశాలు, యంత్రతంత్రాల మీద పుస్తకాలు ఎక్కువైపోయాయి. దేవుణ్ణి ప్రత్యక్షం చేస్తామనే స్వామీజీల కెరీర్లు కూడా బాగా నడుస్తున్నాయి. ఓకే, కూటి విద్యలు కూటి కొరకే అని తెలుసుకదా! కూటి కొరకే అన్నది కోటి కొరకే అని అర్ధం చేసుకుని పాపం టీవీగురువులు, యంత్రతంత్ర గ్రంధాల రచయితలూ, దొంగస్వాములు వాళ్ళ శక్తి కొద్దీ సమాజానికి “సేవ” చేస్తున్నారు. వారి దేశభక్తిని, సేవాభావాన్ని మనం అర్ధం చేసుకోగలం. సేవ+అభావము = సేవాభావము అనగా సేవ లేమి = సేవ లేకపోవటం అనే అర్ధం తీసుకునే వాళ్ళని ఆ స్వామీజీలు ప్రత్యక్షం చేసుకున్న దేవుళ్ళు కూడా బాగు చెయ్యలేరు. నిజంగా వాళ్ళని, వాళ్ళ పుస్తకాల్ని, యంత్రతంత్రాలని, మంత్రోపదేశాల్ని నమ్మి ఫాలో ఐపోయే భక్తశిఖామణుల గురించే ఆలోచించాలి.
ఏ నాడు ఏ సందర్భంలో అన్నాడోగానీ మార్క్ ట్వైన్ Be careful about reading health books. You may die of a misprint అన్నాడు. బహుశః, అంటే Probably, చంటబ్బాయ్ లో శ్రీలక్ష్మి కనిపెట్టిన బంగాళదుంప భౌ భౌ లాంటి హెల్త్ ఫుడ్ బారినపడి ఉంటాడు. ఆయన లాజిక్కు ఈ యంత్రతంత్ర మంత్రోపదేశాలకి వర్తించదని గారంటీ ఏమన్నా వుందా? మంత్రోపదేశ గురువుల బాక్ గ్రౌండ్ ఏమిటో, ఏ అచ్చుతప్పుల గ్రంధాలు చదివి బట్టీపట్టి ఆ ఉపదేశాలు చేస్తున్నాడో ఎవరికి తెలుసు?
హెల్త్ బుక్ లో ప్రింటింగ్ మిస్టేక్ వల్ల చావు రాక పోయినా ఏ కన్నో లొట్టపోవచ్చు, మొహం పీక్కు పోవచ్చు, కళ్ళ కింద కారీ బాగ్స్ రావచ్చు. వచ్చినా అవన్నీ గ్రాఫిక్స్ లో ఎడిట్ చేసెయ్యొచ్చు. అదెలాగో దూకుడు సినిమా చూసినవాళ్లకి తెలుసు. వాళ్ళనడిగి తెలుసుకోవచ్చు.
మంత్రతంత్రాల్లో తెలీని తప్పులుంటే అవి ఫాలో అయిపోయినోళ్ళ గతి ఏమిటో? ఫాలో అయ్యి “పోవడమే” కావచ్చు! 😉

భూమి బల్ల పరుపుగా వుండును. గ్రహములన్నీ భూమి చుట్టూ తిరుగును. దేవుడు సమస్త ప్రపంచమును నాలుగువేల సంవత్సరాల క్రితం జస్ట్ వారం రోజుల్లో సృష్టించెను. పుష్కరాల్లో నదిలో మట్టి జల్లని వారిని కృత్య నాశనము చేయును. నదిలో కాలుష్యాలను కలుపు వారిని ఏమీ చేయదు. తన పేరు మీద యుద్ధములు, మతమార్పిళ్ళు, హత్యాకాండలు జరపమని దేవుడు కొన్ని మతములవారికి చెప్పెను. 

కిటికీలోంచి బద్ధకంగా డైనింగ్ టేబుల్ మీదకి ప్రసరిస్తూ, మామూలుగా కంటికి కనపడకుండా గాలిలో ఎగిరే ఏవేవో కణాలని వెలిగిస్తూ, ఒంటరి కిరణం. చుట్టూ నిశ్శబ్దం. దూరంగా వర్షపు నీటికాలవపై అందంగా, మందంగా ఎగురుతూ తెల్లటి కొంగలు. ఇంకొంచెం దూరంగా, కాలువ అవతలనుంచి అప్పుడే దినచర్య మొదలెట్టిన లకుముకిపిట్ట అరుపు.
ప్రపంచం మన్ని పట్టించుకునేంత మెలుకువలోకి రాలేదింకా.
జీవనసమరంలో దూకడానికి ఇంకా టైముండడంతో మనసూ, శరీరం ఆ కొంగల్లాగే మందగమనంలో వున్నాయి.
తళతళలాడే స్టీలుగ్లాసులో వెచ్చటి ఆవిర్లు చిమ్ముతూ ఫ్రెష్ ఫిల్టర్ కాఫీ. గ్లాసు అంచుల మీంచి పొంగిపొర్లబోతున్న అమృతంలా లేతబంగారు రంగు నురుగు. కాఫీ తాగేవాళ్ళకి కంపెనీ ఇవ్వడానికా అన్నట్టు చల్లచల్లగా మెల్లమెల్లగా తెల్లవారుఝామునే తయారయిపోయే పచ్చిగాలి. సంస్కారం నిండిన యవ్వనంలా కాఫీ పరిమళం కలిసిన పచ్చిగాలి.
అటు ప్రపంచం, ఇటు దేహం ఇంకా జాగృత్-స్వప్నావస్థల మధ్య ఎక్కడో వుండడంతో బుద్ధికీ, ఆత్మకీ కలిసి ఒక చుక్క కాఫీ తాగే సమయం దొరికింది.
(ఏకాంత దర్శనం అంటే ఇదేనేమో!)
“లార్డ్! నీకు నిన్నటి కాఫీ-థాట్ నచ్చితే, అదే మానవజాతి అమ్మమ్మమ్మ…….మ్మ లూసీ గురించి చెప్పుకున్నాం కదా, అదే టాపిక్ మీద ఇవాళ్టి థాట్ చెప్తాను,” వేడికాఫీ పెదాలని చురుక్కుమనిపిస్తుంటే అంది బుద్ధి. చిరునవ్వుతో తలూపింది ఆత్మ.

“డార్విన్ నేచురల్ సెలక్షన్ సిద్ధాంతం ప్రకారం మనిషి, కోతి అనే డిఫరెన్సుకి కారణమైన అంశాల్లో మంచి నాణ్యమైన, పుష్టికరమైన ఆహారం వీలైనంత ఎక్కువగా త్వరగా సంపాదించుకోవడం ఒకటట. వానరదశ నుంచి వాలరహితులైన నరులుగా పరిణామం చెందుతున్న మొదటిదశలో కొన్ని రకాల విషాలు (toxicants) కలిగిన మొక్కలని వదిలిపెట్టి నిరపాయకరమైన non-toxic ఆహారాల్ని ఎన్నుకునే నేర్పు, మర్నాడు తినడానికి తిండి దాచుకోవడంలాంటి అలవాట్లు ముఖ్యపాత్ర వహించాయిట. ఆ దశలో ఆ సెమీ-నరులు ఎంచుకున్న ఆహారాల్లో కాఫీ కూడా ఒకటి అనుకుంటే తప్పేంలేదని కొందరు శాస్త్రజ్ఞుల అభిప్రాయంట. సైంటిస్టులు ఎప్పుడూ ప్రూఫ్ దొరికే వరకూ ఇది ఫలానా అని ఖచ్చితంగా చెప్పెయ్యరు కదా. వాళ్లకి విశ్వాసం కంటే ఆధారం ముఖ్యం. వాళ్లకి లేని కన్వీనియెన్స్ నమ్మకం మీద ఆధారపడి బతికేసేవాళ్లకి వుంటుంది.

భూమి బల్ల పరుపుగా వుండును. గ్రహములన్నీ భూమి చుట్టూ తిరుగును.
దేవుడు సమస్త ప్రపంచమును నాలుగువేల సంవత్సరాల క్రితం ఒక వారం రోజుల్లో సృష్టించెను.
పుష్కరాల్లో నదిలో మట్టి జల్లని వారిని కృత్య నాశనము చేయును. నదిలో కాలుష్యాలను కలుపు వారిని ఏమీ చేయదు.
తన పేరు మీద యుద్ధములు, మతమార్పిళ్ళు, హత్యాకాండలు జరపమని దేవుడు కొన్ని మతములవారికి చెప్పెను.
ఇలా ఇన్ని నమ్మకాలు నడిచిపోతున్నప్పుడు కాఫీవల్లే కోతులు మనుషులయ్యాయి అని కాఫీమతస్తులు నమ్మడంలో తప్పేముంది. అందువల్ల అలా నమ్ముదాం. అన్నట్టు స్వామీ! ఈ మధ్యే తెల్సింది – ఎప్పుడో 1870లో మొదలైన ఫ్లాట్-ఎర్త్ సొసైటీ ఇప్పటికీ నడుస్తోందిట. 2014 నాటికి ఐదువందలమంది మెంబర్సుతో. పిచ్చోళ్ళు మనదేశంలోనే అనుకున్నా అన్నిచోట్లా వున్నారు స్వామీ! ”

“పిచ్చోళ్ళ గురించి నాకా నువ్వు చెప్పేది. నిన్న కాక మొన్న పుట్టావ్. ఇలాంటివాళ్ళని యుగయుగాలుగా భరిస్తున్నా. ఐనా ఎర్త్ ఫ్లాట్ గా వుందని గుడ్డిగా నమ్మి వాళ్ళ పని వాళ్ళు చూసుకుంటే ఎవరికేం బాధ? అది పట్టుకుని టెర్రరిజం చేస్తే అప్పుడు కదా సమస్య. నమ్మకాలు, విశ్వాసాలు ఇంటి వరకూ పరిమితం చేసుకోండిరా బాబూ! మీ నమ్మకాలవల్ల భూమ్మీద సుఖశాంతులు పెరిగితే అది సరైన నమ్మకం కానీ మూర్ఖత్వం పెరిగితే అది మీ మితిమీరిన అజ్ఞానానికే సంకేతం.”

“అవును స్వామీ. దేవుడు, అంటే నువ్వు అందరికీ ఒక్కడివే ఐనప్పుడు ఇన్ని మతాలూ, వాటికి మళ్ళీ ప్రత్యేకమైన దేవుళ్ళు ఇదంతా ఏమిటి, ఎందుకు స్వామీ?”
“అందరికీ నేను ఒక్కడినే అని నువ్వు నమ్ముతావా? ఎలా?”
“ఎలాగో నేను చెప్పలేను కానీ నాకలా అనిపిస్తుంది, అంతే.”
“ఎలాగంటే నీకు నేను నామాలు, శంఖుచక్రాలతో కనిపించట్లేదు కనక. సిలువ మీద కానీ, స్వర్గంలో సింహాసనం మీద కానీ కనిపించట్లేదు. ఆకారం లేకుండా, ప్రపంచంతో ఏ విధమైన సంబంధం లేకుండా ఉన్నట్టు కూడా అనిపించట్లేదు. గమనించావా?”
“ఆఁ! కరెక్టే స్వామీ!”
“అది శాస్త్రీయంగా కాఫీ తాగడంవల్ల కలిగిన ఎఫెక్టు. శాస్త్రీయం అనే మాట మర్చిపోకు. ఏ కాఫీ పడితే ఆ కాఫీ తాగితే ఏం లాభంలేదు. ఒక ఆర్కే నారాయణ్, తత్వవేత్త వోల్తేర్, మరో తత్వవేత్త సర్ జేమ్స్ మాకింటూష్ లాంటివాళ్ళు కాఫీని ఎలా, ఎంతలా ఆస్వాదించారో అలా ఆస్వాదిస్తేనే అది శాస్త్రీయమైన కాఫీపానం అనిపించుకుంటుంది.”
“స్వామీ! ఆ మహానుభావులు కాఫీ తాగిన విధం …”
“అది ముప్ఫైయ్యారో కప్పుతో చెప్పుకోవచ్చు కానీ ముందు నువ్వు ‘చూస్తున్న’ నా రూపం ఏంటో తేల్చు.”
“అదే స్వామీ! బాలన్సింగ్ పవర్ ఆఫ్ దిస్ యూనివర్స్. సత్వగుణం, శాంతగుణం, సమదర్శనం, స్థితప్రజ్ఞత.”
“ఇంకొంచెం బాగా చెప్పు”.
“అంటే, ఏ శక్తి –
గ్రహనక్షత్రాల్ని వాటి గతుల్లో నడిపిస్తుందో
నదులు సముద్రాలని వాటి స్థితిలో వుంచుతుందో
పుట్టిన ప్రతి నిస్సహాయ శిశువుకీ తల్లి అనే రక్షణ ఏర్పాటు చేసిందో
సంఘజీవనం ఏర్పడడానికి మూలం అయిందో
సంఘంలో ధర్మం, న్యాయం అనే భావనలకు కారణం అయిందో
వినాశకరశక్తులని విరగడ చేస్తుందో — ఇలా సృష్టిలో స్థితి అనేదాన్ని-అంటే Continuance, Preservation, Status quo – కలిగిస్తుందో ఆ శక్తివి నువ్వు. ఆ శక్తిగా విశ్వంలో వున్న ప్రతి ఎంటిటీలోనూ నువ్వుంటావు కదా. అన్నిట్లోనూ వుంటూనే అన్నిటికీ అతీతంగా వుండే ఆత్మ. నాకు క(అ)నిపిస్తున్న నువ్వు అదే అనుకుంటున్నా.”
“ఇంకా బాగా చెప్పొచ్చు కానీ ప్రస్తుతానికిది సరిపోతుంది. అదీకాక నీ ముప్ఫైఐదో కప్పు పూర్తి కావొచ్చింది కూడాను.”
“ఔను స్వామీ! నాకింకో కప్పు కాఫీ పడాలి. మీరు కాస్సేపు యోగనిద్రలో కునకాలి. ఈ మధ్య మాటిమాటికి మీ నిద్ర డిస్టర్బ్ చేస్తున్నాను.”
“ఏం ఫర్వాలేదు కానీ, కాఫీ కలుపుకురా. బై4నౌ.”

స’శేషం’

Le Couperet – తెలుగులో ఎలా రాయాలో!?! లె కూపరె? లె కూపరె 2005 నాటి ఫ్రెంచి బ్లాక్ కామెడీ సినిమా.2012లో చూశా! రీ-సై‘కిల్డ్’ తెలుగు కామెడీలు, రీ-రీ సై‘కిల్డ్’ మాస్ ఎంటర్-టైనర్లు, లార్జర్ దాన్ లైఫ్ లయన్స్&లెజెండ్స్, ప్రేమ లేబుల్ తో నడిచే “ఇడియెట్”లాంటి కామసూత్ర కధనాలు -వీటన్నిటితో కార్బైడ్ వేసి పండబెట్టిన కాకరకాయల్లా తయారైన పెద్ద,చిన్న మెదళ్ళకి (మెజారిటీ తెలుగు సినిమాల్లో పదార్ధాన్ని,పర్పస్ ని పసి గట్టే కేంద్రం ఆ రెండు మెదళ్ళలో ఎందులో ఉందో మరి!!) డైవర్షన్ కోసం TV5 Monde ట్యూన్ చేసి అనుకోకుండా ఆ సినిమా చూసి, అప్పుడప్పుడు అలాంటి సినిమాలు చూడటం మెదడుకి ఆరోగ్యదాయకం అని నా పర్సనల్ సొంతభిప్రాయానికి అనుభవపూర్వకంగా వచ్చేశా.
ఇప్పుడు క్లుప్తంగా Le Couperet కధ —
యూరోపియన్ యూనియన్ ఏర్పడిన నేపధ్యంలో యూరోప్ అంతటా నిరుద్యోగులైన అనేకమంది ప్రొఫెషనల్స్ లో బ్రూనో డావెర్ట్ ఒకడు.టాప్-గ్రేడ్ పేపర్
టెక్నాలజిస్టు. ఉద్యోగంపోయి మూడేళ్ళయినా కొత్త ఉద్యోగం దొరకలేదు. ఇద్దరు పిల్లల భవిష్యత్తు సందేహంలో పడింది. భార్య ఏదోవిధంగా సపోర్ట్ చేస్తున్నా విడాకులకి అప్ప్లై చేసే సమయం ఆట్టే దూరంలో లేదనిపిస్తోంది. అలవాటైపోయిన హై-క్లాస్ జీవనశైలిని ఒకటి రెండు మెట్లు కిందకి దింపుకుందామంటే మనసూ ఒళ్లూ రాజీపడ్డంలేదు. ఈ స్థితిలోంచి బయట పడ్డానికి బ్రూనో డావెర్ట్ పన్నిన వినూత్న పధకమేంటో తెలుసా? జాబ్ మార్కెట్లో తనకి పోటీగా వున్న తనతో సమానమైన క్వాలిఫికేషన్స్ వున్న వాళ్ళ లిస్టు తయారుచేసి వాళ్ళందర్నీ పరలోకానికి పంపెయ్యడం. క్రేజీగా వుంది కదా? వుంది. కానీ బ్రూనోకి టఫ్ కాంపిటీషన్ ఇస్తున్నవాళ్ళు యూరోప్ మొత్తమ్మీద ఐదుగురే. వాళ్ళందర్నీ లేపేస్తే జాబ్ వేకెన్సీ వచ్చినప్పుడు తనొక్కడే వుంటాడు. జాబ్ వచ్చి తీరుతుంది. ఇంట్లో తన తండ్రి వాడిన సెకండ్ వరల్డ్ వార్ కాలపు పిస్టల్, మంచి కండిషన్లో వున్నది – రెడీగా వుంది. ఇంక ఎక్కువ టైము వేస్టు చెయ్యకుండా బ్రూనో కార్యాచరణ మొదలెడతాడు. సక్సెస్ ఫుల్ గా అందర్నీ, ఒక పక్క బాధ పడుతూనే, ఎలిమినేట్ చేసేస్తాడు. ఇంట్లోవాళ్లకి ఏ మాత్రం అనుమానం రానివ్వడు. ఈ హత్యలు పధకం ప్రకారం జరుగుతున్నాయని పోలీసులకి అర్ధం అవుతుంది కానీ ఇంకా అనుమానం బ్రూనో మీదకి మళ్ళలేదు. ఎవడో పేపర్ టెక్నాలజిస్టుల్ని టార్గెట్ చేసి చంపుతున్నాడు, మీరూ జాగ్రత్తగా వుండండని హెచ్చరించి వెళ్తారు. నారో ఎస్కేప్. బ్రూనోకి త్వరలోనే ఉద్యోగం వస్తుంది. సరిగ్గా గుర్తులేదు కానీ తన కొడుకు కూడా ఏదో సాఫ్ట్ వేర్ పైరసీ కేసులో ఇరుక్కోబోతుంటే సాక్ష్యాలన్నీ నాశనం చేసేసి వాణ్ణీ రక్షించుకుంటాడు. చివరికి కుటుంబమంతా పూర్వవైభవం తిరిగి అందుకుని హాయిగా వుంటారు. అతివేగంగా మారిపోతున్న సాంఘిక, ఆర్ధిక వ్యవస్థలు మనిషి విలువల్ని ఎంతగా హద్దులు దాటిస్తాయో డార్క్ హ్యూమర్ జతచేసి చెప్పడం లె కూపరె థీమ్.
సంచలనం సృష్టిస్తున్న షీనాబోరా హత్య కేసు నాకీ సినిమాని గుర్తుకి తెప్పిస్తోంది. జోస్ గార్సియా లీడ్-రోల్ పోషించిన ఈ “morbid tale of the everyday INHUMANITY” తప్పక చూడాల్సిన సినిమా. I think it is on Youtube. జోస్ గార్సియా యాక్షన్ సూపర్బ్! దానికోసమైనా ఈ సినిమా చూడాలి. పిక్చరైజేషన్, డైరెక్షన్ కూడా క్రియేటివ్. ఇంతకంటే ఎక్కువ చెప్తే నేనేదో సినిమా బఫ్ అనీ, ఇంటర్నేషనల్ సినిమా తెలుసనీ అనేసుకునే ప్రమాదం ఉందనిపించి ఫుల్-స్టాప్ పెట్టేసి ప్రస్తుతం అందరి నోళ్ళలో అదే పనిగా పదేపదే నానుతున్న షీనాబోరా కేసు మీద నా అభిప్రాయం కూడా ప్రకటిస్తా! ఇదే టాపిక్ మీద వేసిన మరో పోస్టులో, ఈ స్టోరీని సినిమా తీస్తానని ఇప్పటివరకూ ఎవరూ అనౌన్సు చెయ్యలేదేమా అని నేను పడిన బాధ, ఆక్రోశం బ్రెయిన్-వేవ్స్ గా మారి తగిలినట్టున్నాయ్. ఓ ప్రముఖ బాలీవుడ్ దర్శకుడు అనౌన్స్ చేసేసి ఈ దేశంలో సినీవాణిజ్యధర్మం నాలుగు పాదాల నడుస్తోందని నిరూపించాడు. అమ్మయ్య! ఇంకేం ఫర్వాలేదు.
ఇహపోతే –
లె కూపరె హీరో, బ్రూనో డావెర్ట్ చర్యలకి ఇక్కడ షీనాబోరా కధలో ప్రధాన పాత్రల చర్యలకి వున్న నేపధ్యాలు వేరు. బట్, అనుకున్నది సాధించడానికి వాళ్ళు తొక్కిన అడ్డదారులు ఒకటే. ఈ టైపు కారెక్టర్స్ హృదయం, అంతరాత్మ, మానవత్వం లేకుండా పుట్టి వుండాలి లేదా వాటిని పూర్తిగా సప్రెస్ చేసేసి వుండాలి లేదా వాళ్ళ ప్రమేయం లేకుండానే వ్యవస్థ మూలంగా చిన్న వయసులోనే అవి అణగారి పోయి వుండాలి. లేకపోతే తోటి మనిషిని చంపెయ్యడమనే డెసిషన్ వీళ్ళు అంత తేలిగ్గా ఎలా తీసుకోగలరు? Thats cold-bloodedness, right? (cold-bloodednessకి తెలుగు పదంగా హిమరక్తత్వం / శీతల రక్తత్వం అని వాడితే ఎలా వుంటుందా అనుకున్నా! వాల్ పోస్టర్ ని గోడ పత్రిక, జీరో అవర్ ని శూన్యగంట అన్నంత చెత్తగా వుంటుందనిపించి వదిలేసా, ఏమనుకోవద్దు ok?) బ్రూనో డావెర్ట్ తన cold-bloodedness తనే తట్టుకోలేక మధ్య మధ్య ఏడుస్తూవుంటాడు, అంతలోనే తేరుకుని ఇంకో మర్డర్ చేస్తాడు. Cold-bloodedness వరకూ చూస్తే బ్రూనో డావెర్ట్ కి, ఇంద్రాణీ&సంజయ్ ఖన్నాలకి తేడా ఏమీ లేదు కానీ truth is stranger than fiction అన్నట్టు ఇంద్రాణీ రెండాకులు ఎక్కువే చదివినట్టుంది. బ్రూనో డావెర్ట్ తన ఫామిలీని నిలబెట్టుకోడానికి, ఉద్యోగం సంపాదించ టానికి హత్యాకాండ మొదలెడతాడు. ఇక్కడ? ఇంకా బయటపడని ఏవో కారణాలు, కన్నకూతుర్ని తల్లే …..ప్చ్!!! అయినా ఆమె కూడా కోర్టులో స్పృహ తప్పి, రెండో కూతుర్ని పట్టుకుని ఏడ్చిందట. మేజిస్ట్రేట్ ముందు నేరం ఒప్పుకునే క్రమంలో తన మనసులో పేరుకున్న చీకటిపొరలకి నిప్పులాంటి నిజం తగిలి రేగిన మంటల వెల్తుర్లో మనసు అడుగునున్న రహస్యబిలం లోతుల్లో కూరుకుపోయివున్న హృదయం, అంతరాత్మ, మానవత్వం సడెన్ గా కనబడ్డాయేమో!

తూచ్!
ఛ!ఛ! ఏంటిది? కన్నకూతుర్ని చంపిన మనిషి మీద జాలేంటి?
యెస్! జాలే. కానీ అది ఆ వ్యక్తిత్వం మీద కాదు. వ్యక్తి మీద. అందరిలాగే అమాయక శిశువుగానే పుట్టినా పెంపకమో, పరిస్థితులో, విలువలు నేర్పని
చదువులో, సంస్కారం అక్కర్లేని సాంగత్యాలో అన్నీ కలిసికట్టుగానో ఆ మనిషిని అలా చేసేసాయనిపిస్తే జాలే వేస్తుంది. వ్యక్తినీ, వ్యక్తిత్వాన్నీ వేరు చెయ్యలేని దశకి చేరుకున్న మనిషని తెలిసినా కూడా జాలేస్తుంది. మానవత్వం మీద నమ్మకం వల్లనేమో! ఆవిడ దొరికిపోయింది కాబట్టి దొంగ అని నిరూపిస్తోంది వ్యవస్థ, దొరక్కుండా మానేజ్ చేస్తున్న దొంగల్ని మాత్రం వాళ్ళు దొరికేవరకూ వదిలేస్తుంది, ఇలాంటి వ్యవస్థలో ఎప్పటికప్పుడు కొత్త దొంగలు పుట్టుకొస్తూనే వుంటారని తెలిసీ కళ్ళు మూసుక్కూచుంటుంది. పాపం వ్యవస్థ మాత్రం ఏం చెయ్యగలదు? దేశమంటే మట్టి కాదు మనుషులని, ఆ మనుషుల బలహీనతలే తన బలహీనతకి కారణమని తెలుసుకో(లే)ని వ్యవస్థ ఏం చెయ్యగలదు? మనుషులే మారాలి, చచ్చినట్టు మారాలి.

తూచ్ అయిపొయింది!

ఇంక మిగిలింది ఏంటంటే –
షీనాబోరా హత్య కేసుని మనం ఎలా అర్ధం చేసుకోవాలి? అందులో ఇన్వాల్వ్ అయిన దొరికిన + దొరకని వాళ్ళందరి పర్సనాలిటీలని, ప్సైకాలజీ సైకాలజీలని ఎలా అర్ధం చేసుకోవాలి?
Hello! wait! wait! wait! ఆ సంగతి తరవాత, దానికంటే ముందు,ఎట్ లీస్ట్ దాంతోపాటు —
పోలీసులు నోరు తెరవకముందే దొరికినవాళ్ళే దొంగలని తీర్మానించేసి చర్చోపచర్చలు చేసేసి మీడియా ఇన్వెస్టిగేషన్ & మీడియా జడ్జ్-మెంట్ పాస్ చేసేసే మేధావులు
అడ్డమైనవాడికీ ఇంటర్వ్యూలిచ్చి కారెక్టర్-అసాసినేషన్ చేసే సో-కాల్డ్ ముద్దాయి తాలూకు ఉపగ్రహాలు, ముద్దాయిని ఒకప్పుడు తమచుట్టూ తిప్పుకుని ఇప్పుడు దూరంపెట్టిన పెద్దగ్రహాలూ, నక్షత్రాలూ, బ్లాక్-హోల్స్!
సో-కాల్డ్ క్రిమినల్స్ చేసిన నేరం నిర్ధారణ అవుతుండగానే మీడియాకి ఇన్స్టాల్మెంట్లుగా ఉప్పందించే లీకువీరులు
సోషల్ స్టేటస్ పొందడానికీ, సక్సెస్ లాడర్ ఎక్కడానికీ ఏం చేసినా ఫర్వాలేదనుకునే రిజల్ట్ ఓరియెంటెడ్-Rags-to-Riches రాంబోలూ
జరిగిన కధలో అశ్లీలత, అసభ్యత, ఇన్సెస్ట్, వగైరాలు ఊహించేసుకుని సిగ్గులేకుండా కోళ్ళై కూసే ట్వీటాధములూ
అసలర్ధం చేసుకోవాలా?అంతవసరం ఉందా? ఇదంతా స్త్రీల విశృంఖలత్వం, వాళ్ళని అణిచిపెడితే చాలని సరిపెట్టేసే షావినిస్టిక్ సింపులాత్ములూ (=simple souls)
జరిగేదంతా ఒక డిటెక్టివ్ నవల్లాగా, క్రైం థ్రిల్లర్ సినిమాలాగా చూసి వదిలేసే వినోదప్రధాన జీవులు

ఈ కారెక్టర్స్ ని కూడా బాగా స్టడీ చెయ్యాలి. ఇలాంటి పర్సనాలిటీలు, సైకాలజీలు పెరుగుతున్నాయి. వెర్రితలలు వేసిన ఇన్-ఫర్మేషన్ టెక్నాలజీ ఇంటా- బయటా వేళ్ళూనుకుంటుంటే వీళ్ళ సంస్కృతే మన సంస్కృతి అనుకునే జనాభా కూడా ఆటోమేటిగ్గా పెరుగుతుంది. ఫలితంగా రాబోయే కొత్తతరం సైకాలజీలు, వాళ్ళు చేసే నేరాలు, ఘోరాలు ఇంకెంత వెరైటీగా వుంటాయో? ప్చ్!ప్చ్!ప్చ్!

ఇంద్రాణీ ముకర్జియా గారి సాహసకృత్యాలతో మీడియా మార్మోగుతోంది, దేశం అట్టులా ఉడుకుతోంది. వ్యాపమ్, లలిత్ మోడీ, ఓటుకి నోటు,… ఎట్సెట్రా కేసులు కూడా అట్లలాగే ఉడికి ఇంక ప్రజల దృష్టిలో మాడిపోతామేమోనని సదరు కేసుల సృష్టికర్తలు భయపడుతుండగా ఇంద్రాణీ ముకర్జియాగారు దైవదూతలా ప్రవేశించి అట్టు తిరగెయ్యడం జరిగింది. అసలే మనకి దేశసమస్యలు, రాజకీయాల మీద ఉన్న సీరియస్ నెస్ ఎలాంటిదంటే దానికీ, రైల్లో పేకాడుకుంటున్న బాచి దగ్గరకెళ్ళి తనుమాత్రం ఆడకుండా ప్రయాణం పొడుగూతా అక్కడే నుంచుని చూసి ఎంజాయ్ చేసేవాడి సీరియస్ నెస్ ఎంతో ఇదీ అంతే. మసాలా సినిమాల్లో మసాలానీ, హై-ప్రొఫైల్ కేసుల్లోవున్న కాంప్లెక్సిటీనీ మనం సమదృష్టితో చూస్తాం. ఇలాంటి విషయాల్లో పండితాః సమదర్శినః అనే గీతావాక్యం తు.చ. తప్పక పాటిస్తాం. ఇప్పుడీ కేసు వల్ల మనం తక్కిన కేసులన్నీ మర్చిపోయి పబ్లిక్ మెమరీ ఈజ్ షార్ట్ లివ్డ్ అనే మీడియా మహావాక్యం నిజం చేసేస్తామేమో అని కాస్త కంగారు– కాదు,కాదు– నమ్మకం కలుగుతోంది.

ఏడాదికి వెయ్యి పైగా సినిమాలు తీసి, చూసుకునే దేశానికి మసాలా కేసులన్నీ మసాలా సినిమాల్లాగే అనిపిస్తే వింతేముంది? అసలే వారం వారం రిలీజయ్యే సినిమాలే చూడాలో, ప్రతి రోజూ జరిగే పొలిటికల్ డ్రామాలే చూడాలో తేల్చుకోలేక ఛస్తున్నాం ఈ రోజు. అవి చాలనట్టు మధ్యలో ఈ కుం(రం)భ కోణాలొకటి. మామూలుగా ఒక సినిమా రిలీజైందంటే మనకి, మీడియాకీ ఆ సినిమానే టాపిక్. అంటే రిలీజైన రెండుమూడువారాల వరకో లేదా నెక్స్ట్ మసాలా రిలీజయ్యే వరకో లేదా ఏ క్రికెట్ మాచో మొదలయ్యేవరకో అన్నమాట. తరువాత ముందటి సినిమా సోదిలోక్కూడా కన బడదు,వినబడదు. అలాంటిది ఇన్ని సినిమాలు, మాచులు, రాజకీయ డ్రామాలు, కుం(రం)భ కోణాలు… ప్చ్! సామాన్యుడిపై ఇంత భారమా? ఈ భారం వల్లే పబ్లిక్ మెమరీ కాస్తా షార్ట్ లివ్డ్ అయి కూచుంది అనుకోరూ.

Am I being too negative? May be.

ఏ మాటకా మాటే చెప్పుకోవాలి. వీటన్నిటిలో పాజిటివ్ యాంగిల్ కూడా వుంది. సినిమా టు సినిమా, క్రికెట్ మాచ్ టు క్రికెట్ మాచ్ మధ్య గాప్ లో మనకి బోర్ కొట్టకుండా కుంభకోణాలు, రంభకోణాలు బ్రహ్మాండంగా పనికొస్తాయి. అసలు ప్రజలకి బోరు కొట్టకుండా వుండాలనే అనేకమంది ప్రజా సేవకులు అహర్నిశలూ శ్రమించి సినిమా, క్రికెట్టు, రాజకీయాలు, కుం(రం)భ కోణాలూ, మద్యపాన ప్రోత్సాహ/నిషేధాలు మొదలైనవి నడిపిస్తూ వుంటారు. వాళ్ళని మనం అర్ధం చేసుకోవాలి.

ఇంకో పాజిటివ్ పాయింటుంది. ఈ వివిధ ప్రజాకాలక్షేప కార్యక్రమాలు బహుళార్ధసాధక ప్రాజెక్ట్లు లాంటివి. అంటే మల్టీ పర్పస్ ప్రాజెక్ట్స్ అన్నమాట. పాలసీసా నోట్లోంచి తియ్యగానే ఏడుపు లంకించుకునే పసివాడి నోట్లో ఉత్తుత్తి తిత్తిబిళ్ళ పెడితే వాడు కాస్సేపు వూరుకుంటాడు కదా? అలా —

ఉల్లిపాయలు, భూసమీకరణలు, ప్రత్యేకహోదా/పాకేజీల్లాంటివే కాకుండా —

ఆస్పత్రుల్లో ఎలకలకి, బొద్దింకలకి పిల్లలు బలైపోయే పరిస్థితులు,

సడెన్ గా ఊడిపడి ఇంజెక్షన్లిచ్చే సిరంజీవులు,

వన్ రాంక్ – వన్ పెన్షన్ ఆందోళనలు,

తల్లిదండ్రుల చేతిలో చిత్రహింసలు పడిన ప్రత్యూషలాంటి కేసులు ఇంకెన్ని ఉన్నాయో చూడమన్న కోర్టు ఆదేశాలు,

బోర్డర్లో పుండులా సలుపుతున్న పాకిస్తాన్ పాపాలు,

దావూద్ ఇబ్రహీంని మెడపట్టుకు ఈడ్చుకు రాలేకపోతున్న నిస్సహాయత (ఫ్రాంక్లీ, చివరి రెండిట్లో ఎవర్నీ బ్లేమ్ చెయ్యలేం)…..

ఈ న్యూసెన్సులన్నిటినుంచీ ప్రజల్ని ఏమార్చడంతోపాటు పవర్లో వున్న / పవర్ కట్ అయిపోయిన నాయకులందరికీ బీహార్ ఎలక్షన్లపైనా, గుజరాత్ లో పటేల్ ఆందోళనలపైన దృష్టి పెట్టడానికీ, వీలైతే మధ్యలో ఓ ఫారిన్ ట్రిప్ కొట్టి సందేశాలిచ్చి రావడానికీ ఇందాక చెప్పిన మల్టీ పర్పస్ ప్రాజెక్ట్స్ వెసులుబాటు కల్పిస్తాయి. అటువంటి బృహత్కార్యానికి తన వంతు కృషి చేసి ఈ రోజు కరిగిన కొవ్వొత్తిలా, చారు గిన్నె అడుగున మిగిలిన చింతపండులా, కరివేపాకులా జైల్లో ఇంద్రాణీముకర్జియా.

వీటన్నిటికంటే బాధ కలిగించే మరో విషయం. ఏమైపోతోందీ దేశం? ఎటు పోతున్నాం మనం? అనిపించేలా, ఇంత జరిగినా ఇప్పటివరకూ ఒక్కడంటే ఒక్క సినిమావాడూ “ఈ స్టోరీతో సినిమా తీస్తా” అని ట్వీట్ చెయ్యలేదు, ఇంతవరకూ. ఈవెన్ ఆర్జీవీ హాజ్ డిజప్పాయింటెడ్ దిస్ టైమ్. ఏమైపోతోందీ దేశం? ఎటు పోతున్నాం మనం?ఒక సినిమా తీసి అది వంద కోట్ల క్లబ్ లో చేరితే – అదృష్టం బావుండి బాహుబలి రికార్డ్లు తిరగరాస్తే దేశానికి ఎంత లాభం, ఎంత ప్రతిష్ట, ఎంత వైభవం!! ఆ క్రెడిట్ అంతా ఎవరిది? సినిమా తీసిన వాళ్లదా? కధ అందించిన వాళ్లదా? సినిమా తియ్యకపోతే అందువల్ల దేశానికి కలిగే ఆర్ధిక నష్టానికి మాత్రం సినిమావాళ్ళదే బాధ్యత.

Finally, అరవింద్ అడిగ రాసిన వైట్ టైగర్ నవల్లో ప్రోటాగనిస్ట్–ప్రధాన పాత్రధారి, యు కెనాట్ కాల్ హిమ్ ఏ హీరో–కి, ఈవిడకి కొంత డిఫరెన్స్ వుంది. వాడు తన కుటుంబాన్ని విడిచి వెళ్ళిపోతాడు అంతే,(మిగతా చెత్తంతా సేమ్ టు సేమ్). ఈవిడ మాత్రం కన్నకూతుర్ని….I must not complete the sentence, the case is still sub judice. ఏ పుట్టలో ఏ పాముందో! అసలు ఎన్ని పుట్టల్లో ఎన్ని పాములున్నాయో!! 😉 _/\_