English only version of this post can be read in my Nature blog : https://wp.me/p9S9LZ-1k

ఏప్రిల్ పధ్నాలుగు, మధ్యాహ్నం ఒంటిగంటా రెండు అయ్యేప్పటికి భోరున వాన మొదలైంది. ఇవాల్టికి నా బర్డ్-వాకింగ్ ఎగిరిపోయినట్టే అనుకుని తెలుగు ఛానల్స్‌‌లో వచ్చే రాజకీయ చర్చ ఒకటి యూట్యూబ్‌‌లో పెట్టుకుని నిద్రకి ఉపక్రమించా. యెస్, నిజమే టీవీ పొలిటికల్ డిబేట్స్ వల్ల ఏ ఇతర లాభం వున్నా లేకపోయినా నిద్ర మాత్రం చక్కగా పడుతుంది. ఈసారీ పట్టింది. ఆ పట్టడం పట్టడం సాయంత్రం ఐదున్నర వరకూ మెలుకువ రాలేదు. ఆ మెలుకువ కూడా మామూలుగా రాలేదు. ఎవరో తట్టి లేపినట్టు వచ్చింది. కళ్ళు తెరవగానే కెమెరా పట్టుకుని బయల్దేరమని ఏదో అశరీరవాణి చెప్తున్న ఫీలింగ్. ఇలాంటి ఫీలింగ్ కలిగినప్పుడు, ముఖ్యంగా కెమెరా విషయంలో, దాన్ని గౌరవించడం మంచిది. ఇలాంటప్పుడు ఏదో ఒక ఇంట్రెస్టింగ్ థింగ్ ఎదురయ్యే అవకాశాలు ఎక్కువని ఇంతకుముందు ఎదురైనా కొన్ని అనుభవాలు చెప్తున్నాయి. సో, రెండు నిమిషాల్లో ఇంట్లోంచి బైట పడ్డా.

It was raining heavily that 14th April afternoon. Feeling disappointed that my weekend bird-walk wouldn’t happen now I did the next best thing possible – fall asleep listening to one of the umpteen noisy but largely inconclusive debates of Indian tv channels. It was almost 5.30 in the evening when I woke up with a start as if called by someone. There was a feeling that I should go out with the camera. The rain had stopped altogether, not even a drop, it seemed, was left in the clouds. I decided to respect my instinct and was on the canal-side track within minutes.

దార్లో ఒక Tiger moth మెల్లిగా ఎగురుతూ కనబడింది. ఫోటో తియ్యడానికి ప్రయత్నిస్తుండగా అది వెళ్లి వానకి తడిసి ఇంకా నీటిబొట్లు రాల్చుతున్న ఒక ఆకు పైన ఒక రెక్క, కాస్త మీసం కనిపించేలా కూచుని పోజిచ్చింది. పోన్లే, తన ఫోటో ఎలా ఉండాలో దానిష్టం అన్చేప్పేసి అలాగే ఫోటో తీసేశా. నిజానికి ఈ శలభానికి మంచి కెమెరా సెన్స్ ఉందనిపించింది, ఫోటో చూసాక. నాకే ఇంకాస్త బాగా ఫోటో తియ్యడం వస్తే ఇంకా బావుండేది.

Once on the canal track I tried to click a Tiger moth on wing but the handsome insect seems to have its own idea of how it wanted to pose for a picture. It settled on a large leaf with a rain drop dangling from its tip and offered only one of its wings and a whisker to the camera. I am happy to present it to the nature-lovers the way the winged Tiger liked it.

ఆ రెక్కల పులిని దాటుకుని ముందుకి పోతుంటే, “వానకు తడిసిన నీ బిగి రెక్కలు ఎండకు ఆరాలోయీ …,” అంటూ కూనిరాగాలు తీస్తూ ఆ గువ్వ కనబడింది. అంత ముద్దుగా, క్యూట్‌‌గా ఉన్నదాన్ని ఫోటోలో బంధించకపోతే పాపం కాదూ? అలా గువ్వపిట్టని ఛాయాచిత్రబంధితం చేసి అశరీరవాణి ఎటువైపు నడిపిస్తుందో ఆటే వెళ్లాను.

A rain-drenched spotted dove waiting to let the rain trapped in its feathers drain before taking to wings was a brief but pleasant distraction on the way to where my hunch led me.

మా యింటికి దగ్గరలో ప్రవహించే కెనాల్ మీదగా దగ్గర్లో వున్న ఇండస్ట్రియల్ ఎస్టేట్‌‌కి ఒక బ్రిడ్జి వుంది. ఆ బ్రిడ్జి దాటి వెళ్తే క్రాంజి రిజర్వాయిర్ ఏరియా. ఆ పక్కన కాలవ గట్టు, రిజర్వాయర్ ఒడ్డు సహజంగా పెరిగిన చెట్లు, గడ్డితో వుండి చిన్నపాటి అడవి వాతావరణంతో రకరకాల పక్షులతో వుంటుంది. ఆ బ్రిడ్జికి దగ్గరలో నీళ్ళలో తేలుతూ చిన్న బల్లకట్టులాంటిది – కాలవని శుభ్రం చెయ్యడానికి వాడతారనుకుంటా – వుంటుంది. ఈ బల్లకట్టు మీద కూచుని నీళ్ళలో చేపల కోసం లకుముకిపిట్టలు, గాల్లో పురుగుల కోసం swallows (వానకోయిల అని ఆంధ్రభారతిలో వుంది కానీ కరెక్టో కాదో డౌటే) చూస్తూవుంటాయి. ఇటువైపు బర్డ్-వాక్‌‌కి వచ్చినప్పుడు ముందు ఈ పంటూన్‌‌ని చెక్ చెయ్యడం అలవాటుగా మారింది. ఇప్పుడా అలవాటు, అసరీరవాణి ఏకీభవించాయి. ఆ బల్లకట్టు పైన కూచుని తోక పైకి కిందకీ కదుపుతూ అరుస్తోంది ఒక లకుముకి పిట్ట. ఎందుకో ఆ అరుపు – జంట కోసమా, ఆల్రెడీ ఉన్న తోడుని పిలవడమా కోసమా, తిండి కోసం తల్లితండ్రుల్ని పిలవడమా? ఏంటో కాస్సేపట్లో తెలియచ్చు. ఇలా అనుకుంటుండగానే మరోవైపునించి ఇంకో లకుముకి అరుపు వినపడింది. ఈ కొత్త పక్షి ఎక్కడుందాని అటూ ఇటూ చూసేలోగా నీలిరంగు మెరుపు మెరిసినట్టు ఆ కొత్త పిట్ట మొదటిదాని పక్కనే వాలింది.

There is a bridge connecting my neighborhood with the Sungei Kadut industrial area across the Pang Sua canal. One of the first things I do on reaching this bridge is to check for signs of bird activity on the farther side of the bridge i.e. the part where the Yewtee-side of the canal looks relatively wild with some natural growth of trees and tall grass bordering the banks of Kranji reservoir. This area also harbors a good variety of birds including sea eagles, herons, woodpeckers, etc. First spot I look for here is a pontoon-like floating structure that is kept close to the bridge and used, I believe, during canal maintenance works. This is a favorite perch of Kingfishers and Barn swallows. And this is the point where my habit and my hunch converged. I saw a Collared Kingfisher perched on the pontoon and calling out loudly with its tail bobbing up and down at each note. It kept calling as I positioned myself against the railings of the bridge as close to the bird as possible. I was wondering if the bird was calling out to attract a mate or to summon its spouse or to announce its hunger to its parent(s). I was still wondering when another Kingfisher’s voice joined the former’s. I was trying to figure out the direction from which the second bird was calling when the bird appeared, in a flash of aqua blue, beside the first one.

రెండు పిట్టలూ ఒకవైపుకే పరీక్షగా చూస్తూ కాసేపు కూచున్నాయి. గ్రద్ద, డేగ, ఈగిల్ లేదా మరో లకుముకి – ఇలా రూపంలోనైనా, ఎటుపక్కనుంచైనా ప్రమాదం ముంచుకురావచ్చు. ఆ జాగ్రత్తలోనే అలా చూస్తున్నాయా? లేదా తమ కుటుంబంలో మరో లకుముకి కోసం ఎదురు చూస్తున్నాయా? ఏమో, చూద్దాం. ఇంతలో కొత్త లకుముకి కొద్దిగా నేనున్నవైపుకి తల తిప్పింది. ముక్కుతో పట్టుకుని వుంది.

Both of them sat in silence for a while looking in the same direction. Are they looking out for another family member or a possible competitor or for some danger lurking in the form of a Brahminy kite or a hawk or an eagle? I have no way of knowing but I know any one of these must be a possibility. Now, the second bird turned slightly towards my position. Oh, that’s interesting, there is something held in its beak!!

ఇంగ్లీషులో స్టైలుగా కింగ్-ఫిషర్ అని పేరు పెట్టుకున్నా ఈ రకం లకుముకులు చేపలు పట్టడం కన్నా బల్లుల్లాంటి జీవుల మీదే ఎక్కువ ఆధారపడి బతుకుతాయిలావుంది. ఐతే, ఇప్పుడు దీనికోసం నూకలు చెల్లించుకున్న ప్రాణి ఏంటో? ఇంటికెళ్ళి ఫోటో ఎన్-లార్జ్ చేసి చూడాలి.

A frog? A lizard? I am sure its not a fish. Despite the name Kingfisher, these collared Kingfishers seem to subsist more on frogs, lizards and insects than on fish. As far as I know, at least. I would know what it is shortly, when this episode ends and I get a chance to view the snaps on the LED screen.

పిట్టలు రెండూ కొన్ని క్షణాలు అలాగే దిక్కులు పరికిస్తూ గడిపాక, రెండోది మొదటిదాని వైపు తిరిగింది. మొదటిది కూడా “ఇది ఏం పట్టుకోచ్చిందా,” అన్నట్టు చూసింది. ఒకదాని ముక్కునుంచి రెండోదాని ముక్కులోకి ఆ బల్లో, ఎదో దాన్ని మార్చుకున్నాయి. పక్షిపిల్లలు తల్లి నుంచి ఆహారం అందుకునేప్పుడు రెక్కలు లూజుగా చేసి ఆడిస్తాయి. ఇప్పుడు ఈ రెండూ రెక్కలు కొంచెంగా విప్పార్చాయి. బాలన్స్ కోసమేమో!!

Few more moments passed when the second bird turned to the first and passed the “cargo” to it. The exchange took place with the wings of both the birds stretched out slightly. Fledgling birds stretch wings while begging or receiving food from a parent. Here both birds did it. Maybe they are parent birds and wing stretching was, probably, meant to balance their foothold on the perch while making the exchange.

వస్తుమార్పిడి అయ్యాక రెండూ ఎడమొహం పెడమొహంగా కాసేపు కూచుని చుట్టూ చూసుకున్నాయి. సహజప్రకృతిలో దోపిడీలు, కబ్జాలు మామూలే కదా! ఆ మాత్రం జాగ్రత్త పడక తప్పదు. కొన్ని క్షణాల తర్వాత మొదటి లకుముకి గాల్లోకి ఎగిరింది.

Once the exchange was complete the two birds went back to scanning the horizons. Probably to detect any predators spying on the precious little exchange that was taking place. A few moments of scanning and then the first bird took off with the second one keeping the guard on the pontoon.

అలా ఎగిరి కాలవ గట్టున వున్న రెయిలింగ్స్ మెడ వాలి కాస్సేపు మళ్ళీ ఇటూ అటూ పరకాయించింది. ఆ చూడడంలో నన్నూ కవర్ చేస్తోందని తెలుస్తూనే వుంది. అది పట్టుకునే బల్లులూ, పురుగుల కోసం పోటీపడే రకం నేను కాదని? ఏకంగా వాటి ప్రపంచాన్నే కబళించేసే జాతికి చెందినవాణ్ణనీ పాపం, దానికేం తెల్సు ? రెండో పక్షి వచ్చినప్పటినుంచీ రెండూ అరవడం మానేశాయి. అంటే చుట్టూ పక్కల వున్నవి ఈ రెండే అన్నమాట, మూడో కింగ్-ఫిషర్ లేదనుకోవచ్చు. ఆహరం తెచ్చిన పిట్ట ఒక పేరెంట్ అయితే రెండోది రెండో పేరెంట్ కావాలి లేదా పిల్ల కావాలి.

Bird with the “cargo” did not go very far. It alighted on the canal side railings for a minute or two of scanning the surroundings. I am sure I was one of those being scanned for the Kingfisher kept looking in my direction for a major part of those few minutes. One thing to note is that the birds stopped calling as soon as the second bird arrived with its “cargo”. That, possibly, rules out the possibility of a third kingfisher and confirms the first bird either as one of the parents or as a juvenile.

రెండు, మూడు నిమిషాలు కూచున్న పిట్ట దగ్గరలోనే వున్న ఇందాస్త్రియాల్ ఏరియాలో ఉన్న చెట్టు మీదికి వెళ్లి అక్కడే కూచుని అలా చుట్టూ చూస్తూ అలాగే ఉండిపోయింది. ఆ చెట్టులో దాని గూడు కానీ ఉందా? లేక ఇంకెక్కడో వున్న గూటికి వెళ్ళే ముందు నేను అక్కణ్ణుంచివెళ్ళిపోయే వరకూ ఎదురుచూస్తూ కూర్చుందా? ఇవాళ్టిలాగా మళ్ళీ ఏ అశరీరవాణో నడిపిస్తే గానీ తెలిసే ఛాన్సు లేదు. ఐతే, ఒక విషయం తేటతెల్లం అయింది. ఆ పక్షి కూడా పిల్ల కాదు. పిల్ల అయితే దొరికిన తిండి వెంటనే మింగేయ్యాలి కదా? అలా చెయ్యకుండా ఓపిగ్గా అలా పట్టుకుని, చుట్టుపక్కల ఏ ప్రమాదంలేదని రూఢి అయ్యేవరకూ కదలను అన్నట్టు అలా కూచుందంటే అది తల్లిపక్షి అయ్యుండాలి. తిండి పెట్టడమే కాదు, తన గూడున్న చోటు ఎవరికీ తెలియకుండా చూసుకోడం కూడా ఈ బుల్లి పిట్టకి తెలుసు అనుకుంటే అదింక పక్షిలాగా కనిపించడంలేదు. ఇక్కడ ఇంకొక్క సంగతి చెప్పాలి. ఇప్పటి వరకూ బల్లి / కప్ప పాత్ర ధరించి బావుండక కొంచెం ముందే మరో ప్రాణికి ఆహారంగా కొత్తపాత్ర ధరించిన ఆ ప్రాణి బల్లి అని తేలింది. ఆ బల్లి ఈ మధ్యే తన తోకని పోగొట్టుకుంది. ఆ విషయంలో ఫోటోలో స్పష్టంగా కనిపిస్తోంది. మరో బల్లితో జరిగిన టెర్రిటోరియల్ పోరాటంలో గెలవలేక తోకని త్యాగం చేసి అక్కణ్నుంచి తప్పించుకుని బతికి బట్టకట్టింది. కానీ పాపం అదృష్టం సరిపోలేదు. లకుముకి బారిన పడింది.

After two, three minutes of sitting on the railings, the Kingfisher 1 flew into a tree in the industrial area and started scanning skies (and me) from there. Is the Kingfishers’ nest inside the tree or somewhere else? I won’t be able to know unless I have another lucky chance or a hunch again of watching this pair in action. I am tempted to draw the conclusion that this bird must be a parent, mostly the mother, because, had it been a fledgling it would immediately have swallowed the little reptile instead of carrying it away, taking all the care to shake off any predator or a competitor (including me ) that might be following, before passing the “dinner”, to her offspring. The unfortunate “dinner” whose career as a frog/lizard has just culminated on a Kingfishers’ food platter, turned out to be a lizard who apparently had engaged in some confrontation with another lizard as indicated by the stub of its tail. It must have sacrificed its tail as a lure to the opponent in making its escape from some territorial conflict.

ఇంతే సంగతులు.

బై4నౌ 🙏

🌹 Look deep into nature, and then you will understand everything better 🌹

👨‍🔬Albert Einstein👨‍🏫

By the time I reached the point where our neighborhood rain water canal drains into Kranji reservoir I had some interesting moments with a White-bellied Sea Eagle, a Collared Kingfisher and a Common Iora who seemed to be unusually itched by something for he was so busy scratching himself that he wasn’t alarmed at all by my presence hardly 20ft. away.  I am not going to share those encounters here as I want to share something else that excited me more today.

So, when I reached the meeting point of the canal and the reservoir and looked back I saw this cute Zebra dove perched on the canal-side railings and looking away from me. I also saw a jogger coming along the path I just came by. I am not sure if the dove at this moment was aware either of the jogger or me.

I am not known, nor will I ever be, for my IQ or quick reflexes but today, thanks to this flying Zebra my hopes of possessing some IQ revived. How?  Just read on.

My IQ, – no no, I would rather call it my wild instinct, told me the dove will take off as soon as it noticed the jogger coming towards it and it should present me a chance to snap a shot or two of the flying bird with its take-off wingspread frozen in time. Now, I think I got more than that.

There was less than half-a-minute before the dove could get alarmed enough to fly off. And it will be a fraction of a second before the bird gets out of my D5600’s field of vision with its Sigma 70-300 tele-lens in full zoom. Please don’t take me to be a camera expert looking at my language. I am not. I hardly know more than aim, zoom and shoot although its more than a year since I acquired a D5600. (Now you know the reason why I prefer the phrase wild-instinct to IQ when it comes to my reflexes😆). I got to be quick enough to make my dream shot. I randomly reduced the zoom to give the camera some extra seconds to capture the bird in the way I wanted to. I just waited with my finger on the trigger. At the back of the mind there was an uneasy feeling that the jogger might think that I was covering him in the picture. But there was no time for thinking any more, see👇the dove had already become alert to the presence of humans on either side.

It turned its head twice, possibly to assess the best direction to make its escape. At the same time I too adjusted my position so that the jogger would not enter my picture. By the time he disturbed the bird he probably knew I was not out to make a documentary of his athletic pastime but most probably did not realize the fact that I was using him to trigger my dream snap. Everything went well. The zebra took off and was in no time over the canal👇 making it to safety from the double jeopardy that it could have felt it was in. I did not count how many snaps I made and was not sure if the critical moment was captured or not.

I was in for a pleasant surprise back at home while viewing the pictures on laptop. My wild instinct worked, though half-a-second’s delay could have sent the bird out of the frame. The picture captured not just the wingspread but also the quick maneuver it made, its expression while making an in-flight decision and the multiple hues of a Zebra dove’s underside.

Let me elaborate a little.

The dove had to make a quick maneuver after taking off because it probably thought of taking off straight ahead and realized rather late that there were trees blocking its flight path (see first pic with jogger). So, it had to turn right and back as soon as it took off to fly over the canal.

The expression in its blue-hued eye seemed to disclose, to me at least, a momentary panic of a micro-second maneuver and an immediate relief of finding a safe way out.

Zebra dove gets its name probably from the zebra-stripes-like patterns its feathers give its exposed back. Other than the brown and white of zebra stripes, only other color one can see is aqua-blue, the color surrounding its eyes. But this, my dream shot, reveals to me all different hues the zebra is painted with. Copper-like shine under the wings, grey on the wing tips, a distinct, black V on the under side of the tail, aqua-blue of the eye-patch, slightly pinkish feet and of course a sprinkling of the zebra pattern mingled with the whitish-grey of the belly.

This innocent, cute bird together with that unknowing jogger has today gave me one of the best pictures I have ever taken in my less-than-a year’s journey with bird photography.

Bye4Now👋😊