ఇవాళ, ఆదివారం చాలా లేటుగా మెలుకువొచ్చింది. ఎంత లేటంటే అది లంచ్ టైముకి తక్కువ, బ్రేక్ ఫాస్ట్ కి ఎక్కువా. అసలే చిరాగ్గా వుంది. టిఫిన్ ఏంటా అని చూస్తే అస్సలిష్టంలేని అటుకుల ఉప్మా !! తప్పక తిని, ఆ తిన్న పాపాన్ని నాలిక మీంచి కడిగేసుకుందామని మంచి కాఫీ ఒకటి కలుపుకుని దాన్ని పుచ్చుకుంటూ (పవిత్రమైన ద్రవాలని తాగకూడదు, పుచ్చుకోవాలని పెద్దలు చెప్పిన మాట!) వాట్సప్ ఓపెన్ చేశాను.

ముందు అన్నీ రొటీన్ ఫార్వార్డెడ్ మెసేజులు, పాటించలేక ఫార్వార్డ్ చేసేసిన అరిగిపోయిన సూక్తులు, దేవుళ్ళ బొమ్మలు వుండే గ్రూపులన్నీ దాటుకుని మా కాలేజీ గ్రూప్ కి చేరుకున్నాను. మా ఈ గ్రూపుకి క్రియేటివ్ అనే సఫిక్స్ ఒకటి పెట్టుకున్నాం. అంచేత ఇక్కడ సూక్తులు, ఫార్వార్డ్స్ బాగా తక్కువ.

మొట్టమొదట – యూ.ఎస్. నుంచి సేద్యం, సాహితీసేద్యం రెండిటి రుచీ తెలిసిన క్లాస్-మేట్ పెట్టిన పోస్ట్ పలకరించింది. ఆకుపచ్చటి తీగల నేపధ్యంలో గోల్డెన్-ఆరెంజ్ కలర్ లో మెరుస్తున్న దోసకాయలు, తన పెరటిలో పండినవి – ఆ ఫోటో పెట్టాడు.

చూస్తుంటే దోసకాయ ముక్కల పచ్చడితో మొదలుపెట్టి –

1. దోసకాయ కాల్చిన పచ్చడి
2. దోసకాయ పప్పు
3. దోసకాయ కూర
4. దోసకాయ ఆవ పెట్టిన కూర
5. దోసకాయ సాంబారు
6. లాస్ట్ బట్ నాట్ ద లీస్ట్, దోసావకాయ.

ఇలా దోస అవతారాలన్నీ గుర్తొచ్చి నోరూరించాయి. అటుకుల ఉప్మా తిన్న దోషం, దోసకాయ మహాత్మ్యం తలుచుకోవడంతో ఎగిరిపోయింది. కాఫీ మరీ రుచిగా అనిపించింది. ఇంక ఆనందం పట్టలేక నా స్పందనని ఇలా ఇచ్చాను.

దోసకాయ, a simple but great, spritually-loaded vegetable.
Its greatness spans from human taste buds to Vedas.
To understand that you will have to taste దోసావకాయ and explore the simple meaning of the vedic chant Maha Mrutyumjaya mantram.
It is easy to see that dosakaya is capable of subjecting man (& woman) to Attachment in the form of దోసావకాయ and also to liberate all in the form of Mrutyumjaya mantram by its own example. (Tells how easily a ripe dosa kaya detaches from its creeper)

ఇది నచ్చిన అమేరికా ఫ్రెండు అప్పుడే తరిగిన దోసముక్కల ఫొటో పెట్టాడు.

గ్రూపులో అందరికీ అమ్మమ్మలు దోసకాయ చేదుగా వుందో లేదో రుచి చూసి చెప్పమన్న చిన్నప్పటి జ్ఞాపకాలు గుర్తొచ్చాయి.

ఇంతలో మరో ఫ్రెండు అన్నాడు –

“పండినవీ, ఎండినవీ ఏవైనా బంధాలు తెంచుకోక తప్పదుగా,” అని.

“అవును బ్రదరూ ! ఆ సంగతి దోసకాయకి తెలుసు కానీ, మనిషికి తెలీదు. తెలుసుకోడు.

మృత్యుంజయ మంత్రం అంటే మరణాన్ని ఆపేది అనుకుంటాడు కానీ దాన్ని తృణప్రాయంగా తీసుకుని దోసకాయ తన తీగ నుంచి విడిపోయినట్టు ప్రపంచం నుంచి విడిపోగలడా? ఇహలోకంలో ఇన్ష్యూరెన్సుల నుంచీ పరలోకంలో రంభ పక్కన బెర్తు వరకూ ఎన్ని వ్యవహారాలు చక్కబెట్టుకోవాలి పాపం!!, ” అని రిప్లై ఇచ్చా.

ఇంతలో ఇంకో మెసేజ్ వచ్చింది. ‘ఠంగ్’మంటూ. ఏం లేదు, సింపుల్ గా “దోసావకాయ!! ఐ లవ్ ఇట్😋😋😋😋!!” అని వుంది.

అవును, ఎటాచ్-మెంటుకైనా, డిటాచ్-మెంటుకైనా దోసకాయ ఇచ్చినంత ఎఫెక్టివ్ మెసేజ్ ఏ గురువులూ, స్వాములూ ఇవ్వలేదే(రే)మో అనిపించింది.

దోసకాయాయ విద్మహే దోషరహితాయ ధీమహి

తన్నో దోసావకాయ ప్రచోదయాత్

ఓం శాంతిశ్శాంతిశ్శాంతిః

బై4నౌ🙏😋

నా ఫేవరిట్ ఇంగ్లీషు నవల ఒకటుంది. అది, ‘ది ఫోర్త్ ప్రోటోకాల్’ అని ఫ్రెడరిక్ ఫోర్సిత్ రాసినది. అది మొదలవ్వడం ఒక దొంగతనంతో మొదలౌతుంది. బ్రిటిష్ గవర్నమెంట్లో సెక్రెటరీ లెవెల్లో పంజేస్తున్న ఒక ఘరానా పెద్దమనిషి ఇంట్లో వజ్రాలు దొంగిలిస్తూ వాటితోపాటు పొరపాటున కొన్ని రహస్య పత్రాలు కూడా తీసుకొచ్చేస్తాడు . తీసుకొచ్చినవాడు వాటిని ఎక్కడో పారెయ్యక తీరిగ్గా కూచుని క్షుణ్ణంగా చదువుతాడు. సదరు సెగెట్రీగారు దేశరక్షణ రహస్యాలన్నీ అమ్మేస్తున్నాడని అర్ధం చేసుకుంటాడు. ఇక్కడి వరకూ వచ్చాక ఫ్రెడరిక్ ఫార్సిత్ ఒక గొప్పసత్యాన్ని ‘ప్రవచి’స్తాడు. ఈ వజ్రాలదొంగ అవ్వడానికి దొంగే కావచ్చు కానీ అతను మనసా వాచా కర్మణా అసలు సిసలు బ్రిటిషు జెంటిల్మన్ అని. అలా అన్నందుకైనా ఆ మాట నిలబెట్టాలి అన్నట్టు దొంగగారు ఆ పత్రాలని బ్రిటిష్ గూఢచర్య సంస్థ MI6కో, స్కాట్లాండ్ యార్డుకో పంపించేసి తన దేశభక్తిని మనకి ప్రకటించి, దేశం పట్ల తన బాధ్యతని నిర్వర్తిస్తాడు. దొంగతనం మామూలుగా నేరమే అయినా దేశభక్తి చూపించడానికి అది ఏ మాత్రం అడ్డం రాదని నిరూపించే ఇలాంటి ‘మహత్తర సన్నివేశాలు’ మన దేశంలో ఎన్ని వేలు వందలు జరుగుతూ వుంటాయోననిపించే ఒక వాట్సప్ వార్త ఇవాళొకటి అందింది. బ్రిటిష్ దొంగ మహాశయుడు గుర్తొచ్చాడు. ఎంతమంది ఎన్ని
ఫార్వర్డ్లు చేస్తే నా దగ్గరకొచ్చిందో గానీ ఆ ఫోటో చూస్తే నిజంగా ముచ్చటేసేసింది. నల్లటి తారు రోడ్డు. రెండు పక్కలా అశోకుడు నాటించిన చెట్లు. రోడ్డు మధ్యలో పక్క పక్కనే పార్క్ చేసి ఒక ఎర్ర కారు, ఒక బైకూ. ఆ రెండిట్నీ పార్క్ చేసినవాళ్ళది దేశభక్తో , మనిషి క్రియేటివిటీ పట్ల ఆరాధనా భావమో కానీ ఫోటోలో ఆల్రెడీ నిండిపోయిన ‘దేశభక్తి’కి చాలా క్రియేటివ్-గా అందాన్ని , నిండుదనాన్ని తీసుకొచ్చారు. వాళ్ళకింత ‘కలాపోసన ‘ కలిగించిన ఆ ‘సృజనాత్మకశక్తి’ ఆ రోడ్డేసిన కాంట్రాక్టర్-దే అని ఫోటో చూసిన ఏ భారతీయుడికైనా నమ్మకం కలిగి తీరుతుంది. ఫోటోకి ఫోర్-గ్రౌండ్ లో వున్న వాన నీటి మడుగుని చూస్తే. అసలా కారూ, బైకు ఓనర్లిద్దర్నీ ఆపి, ఫోటో తీయించేలా చేసింది ఆ సృజనాత్మకతే. ఫోటోని స్ట్రెయిట్ గా పోస్టులో పెట్టడం ఎందుకులే అని ఏదో చేతైనట్టు బొమ్మ గీశా. అచ్చు భారద్దేశంలా కనిపించే గొయ్యి పడేట్టుగా అంత నాణ్యత తో రోడ్డు వేసిన ఆ కాంట్రాక్టర్ ది అవినీతి అని కానీ, అలాంటి రోడ్డు వెయ్యనిచ్చిన అధికారవర్యులది అక్రమం అని కానీ అస్సలనిపించదు. అవినీతిని ఇంత అందంగా ప్రెజెంట్ చెయ్యచ్చని కూడా అనిపించదు. ఒక వేళ అనిపించినా అవినీతిలోనూ దేశభక్తిని రంగరించిన ఆ మహానుభావుడి /లకి మనసులోనే జోహార్లు చెప్పకుండా ఉండడం కష్టం. నేనూ అలా జోహార్లర్పించి అవినీతిలోనూ దేశభక్తి ఉంటుందన్నమాట అనో కామెంట్ పడేసి ఊరుకున్నా. అదుగో అదీ👇 ఆ సన్నివేశం –

మీరు ఆల్రెడీ వాట్సప్ లో అందుకునే వుంటారు లేదా త్వరలో అందుకుంటారు. ఇంతేసంగతులు. బై4నౌ 😉🤣.

🌻🌹🎶🐒🎶🌹🌻

(Photo Courtesy : Google)

మొన్న మా వాట్సప్ గ్రూప్‌లో ఓ ఇంటరెస్టింగ్ డిస్కషన్ జరిగింది. సందర్భం ఏంటంటే గ్రూప్‌లో ఒకళ్ళ వివాహ రజతోత్సవం. క్లాసుమేట్‌కి ఒక్కొక్కరూ ఎవరి శైలిలో వారు అభినందనలు గుప్పిస్తున్నారు. ఒకతను – జిడ్డు కృష్ణమూర్తిగారి స్కూల్లో చదవు వల్ల అలవడిన మంచి కవితాత్మకత + సామాజిక స్పృహ + కరుణార్ద్ర హృదయం తన పోస్టుల్లో మామూలుగానే నింపుతూ ఉంటాడు – తన అభినందన సందేశాన్ని కూడా అలాగే మలిచాడు. అందులో మొదటివాక్యం – Our Friend _ _ _ _, A Deep and Beautiful Lake Filled with Wisdom and Wit (సౌందర్యం, గాంభీర్యం నిండిన సరోవరంలాంటి మనసున్న మన స్నేహితుడు _ _ _ _) నా దృష్టిని ఆకర్షించింది, ఆలోచనల్ని కదిలించింది. సరోవరానికి అందం, ఆకారం, అస్తిత్వం ఎలా వస్తాయి?ఒక మనసుకి ఆ సరోవరమంత సహజంగా భావసౌందర్యం, గాంభీర్యం ఎలా అలవడతాయంటూ ప్రశ్నలు కురిపించింది. ఇంతలో గ్రీటింగ్స్ అందుకుంటున్న స్నేహితుడి కృతజ్ఞతల రూపంలో వచ్చాయి సమాధానాలు. ఇలా 👇 –

(ఇంగ్లిష్‌ కాలమ్ అతను వాట్సప్ కోసం క్లుప్తంగా రాసినది. తెలుగుస్తంభం (కాలమ్ = స్తంభం అనే వుంది మరి ఆంధ్రభారతిలో) ఏమో నా సొంత ఆంధ్రీకరణం. ఏది సేఫ్ అనిపిస్తే అదే చదువుకోండి. 😆)

నిజమేనేమో కదా? ఇలా ఆలోచిస్తే మనిషికి బ్రతుకు కాస్త ఈజీ అవుతుందేమో కదా?

అవ్వచ్చు.

ఇంతేసంగతులు. బై4నౌ. 🙏

తొమ్మిదో క్లాసు నుంచీ డిగ్రీ ఫస్టియర్ వరకూ అదృష్టం బావుండి మంచి అధ్యాపకులు దొరికితే లాంగ్వేజి క్లాసుని మించిన ఆటవిడుపు  ఇంకోటుండదు. ఫిజిక్స్, లెక్కలు, ఎకనామిక్స్, వగైరా ఐతే కూటి కోసం లేకపోతే కూలీ కోసం అదీకాకపోతే కట్నం కోసం చదివే కోటి సబ్జెక్ట్ల మధ్య పడి అప్పుడప్పుడే నలుగుతున్న కుర్ర బ్రెయిన్లకి తెలుగు, ఇంగ్లిష్ క్లాసులు మంచి రిలీఫ్. ఇప్పుడైతే తెలుగు పద్యాల గురించి రాయట్లేదులెండి. తెలుగు పద్యాలు వినీ, చదివీ అవి అర్ధమైతే ఆనందించడమే తప్ప వాటి గురించి మాట్లాడే కెపాసిటీ లేదు మరి. ఒకవేళ కెపాసిటీ వున్నా (వుందని నేననుకున్నా) మాలిక “ఉత్పలమాలి”కైపోయి, బ్లాగర్లంతా అమందానంద “కంద”ళిత హృద”యాటవెలదు**”లైన వేళ తెలుగు పద్యాల గురించి మాట్లాడ్డం అంత వీజీ కాదు. మంచిదీ కాదు. అంచేత ………. (ఆటవెలది అంటే ఒక రకం పద్యవృత్తం అనే మీనింగు మాత్రమే తీసుకోండి మహాప్రభో!!)

రెండుమూడ్రోజుల క్రితం Whatsapp కబుర్లలో అనుకోకుండా అమెరికన్ కవి రాబర్ట్ ఫ్రాస్ట్ ప్రస్తావన వచ్చింది. దాంతోపాటు తొమ్మిదిలోనో, పదిలోనో చదివిన, కాదు, విన్న Ozymandias by P.B. Shelley; From a Railway Carriage by Robert Louis Stevenson; ఇంటర్లో విన్న Arabia by Walter De La Mare; డిగ్రీ ఫస్టియర్లో విన్న La Belle Dame sans Merci by Keats; Stopping by Woods on a Snowy Evening by Robert Frost ఇవన్నీ గుర్తొచ్చాయి. మొదటి రెండు పద్యాలూ చెప్పిన రామయ్యసారు, అరేబియా పద్యం అద్భుతంగా వారం రోజుల పాటు వివరించిన పి.సుబ్బారావు మాస్టారు, చివరి రెండు పద్యాల్లో ఒక్కోదాంట్లో వారం రోజుల పాటు ముంచి తేల్చిన లయోలా కాలేజి  ఆంగ్లోపన్యాసకులు ‘కీట్స్’ రెడ్డిగారు అందరూ స్మృతిపధంలో మెదిలి నా వందనాలందుకున్నారు.

రాబర్ట్ ఫ్రాస్ట్ అనగానే ఇండియన్స్‌కి పోయెట్రీలో ఆసక్తి ఉన్నవాళ్ళకి, లేనివాళ్ళక్కూడా మొట్టమొదట జవహర్లాల్ నెహ్రూ తన ఆఫీసు టేబుల్ మీద ప్రతిరోజూ తనకి కనపడేలా పెట్టుకున్న ఫ్రాస్ట్ వాక్యాలు గుర్తుకొస్తాయి. అవి –

And miles to go before I sleep,

And miles to go before I sleep.

నెహ్రూగారి దృష్టిలో  miles to go అంటే పంచవర్ష ప్రణాళికలు, పంచశీల పధకాలు, నాన్-అలైన్మెంట్ మూవ్-మెంట్లూ, ……. ఇలాంటివే కదా ! ఇలాంటివే అని అందరూ అనుకోరు (అది వేరే విషయం😉), ఇంకెలాంటివో కూడా ఉంటాయని కొందరు అనుకుంటున్నారు. అనుకోమని అందరికీ నూరిపోస్తున్నారు కూడా. ఒక చరిత్రని తిరగేస్తే ఇంకో చరిత్రని మరగెయ్యాలి. ఇలా తిరగా మరగా వెయ్యడంలో అసలు చరిత్ర ఏంటో, ఏది కరెక్ట్ వెర్షనో ఎవడికీ తెలీదు. ఒకసారి తిరగబడిన చరిత్ర పాలిటిక్సుకి తప్ప ఎందుకూ పనికిరాదు. అంచేత అదక్కడితో వదిలేద్దాం.

కానీ కవిగారి దృష్టిలో ఆ మైళ్ళకి అర్ధమేంటి? బిఫోర్ ఐ స్లీప్ అనడంలో ఆయన ఉద్దేశం ఏంటి అని ఇప్పటికీ చర్చోపచర్చలు జరుగుతూనే వుంటాయిట. అసలు రాబర్ట్ ఫ్రాస్ట్ గారి కవిత్వంలో పదాల కన్నా శబ్దానికి ప్రాధాన్యత ఎక్కువట. కొందరికి ప్రకృతి సౌందర్యానికి పులకరించిన కవి పులకరింతలా వినిపిస్తే ఇంకొందరికి శిశిర ఋతువుని జీవనసంధ్యకి ప్రతీకగా అభివర్ణించినట్టు అనిపిస్తుంది. షరా మామూలుగా ఇక్కడ (ట) తగిలించలేదు. ఎందుకంటే కాలేజిలో మొదటిసారి విన్నప్పటి నుంచీ ఇప్పటి వరకూ ఈ కవితలో రెండు అర్ధాలూ స్ఫురిస్తున్నాయి, మొదటిది కొంచెం తక్కువగా, రెండోది బాగా ఎక్కువగా.

Stopping by Woods on a Snowy Evening

BY ROBERT FROST

Whose woods these are I think I know.

His house is in the village though;

He will not see me stopping here

To watch his woods fill up with snow.

My little horse must think it queer

To stop without a farmhouse near

Between the woods and frozen lake

The darkest evening of the year.

He gives his harness bells a shake

To ask if there is some mistake.

The only other sound’s the sweep

Of easy wind and downy flake.

The woods are lovely, dark and deep,

But I have promises to keep,

And miles to go before I sleep,

And miles to go before I sleep.

కవితలో ఎదో మాజిక్కుంది కదా? వాట్సాప్‌లో ఫ్రాస్ట్‌ని గుర్తు చేసుకున్నప్పుడు మాత్రం ఆ మాజిక్ కానీ, నెహ్రూ గారు కానీ, ఫ్రాస్టుగారి కవిహృదయం కానీ గుర్తు రాలేదు. వాళ్ళిద్దరికీ అస్సలు తెలీని నేటి సోషల్ మీడియా ప్రభావం ఒక్కటే పన్జేసింది. ఏంచేస్తాం? కాల మహిమ  😆 టెక్నాలజీ మహత్యం 😂. పన్జేసి ఫ్రాస్ట్ కనక ఈ కాలం వాడైతే ఆ చివరి రెండు లైన్లు ఎలా రాసివుండేవాడా అనే వైపుకి పోయాయి ఆలోచన్లు. పోక ఏం చేస్తాయి? ఎంత సేపూ గడ్డ కట్టిన ప్రకృతి, జీవన సంధ్యలూ, ముసురుకుంటున్న చీకట్లు, తీరని ఇక్కట్లు, తనివి తీరని ముచ్చట్లు వీటి చుట్టే తిరగమంటే ఆలోచన్లకి మాత్రం చిరాకు పుట్టదా? అలాంటి చిరాకు పుట్టో, పొద్దున్న ఫోన్ ఓపెన్ చెయ్యగానే  కనిపించే దాదాపు వంద పెండింగ్ మెసేజిల మీద చిరాకు పుట్టో, ఆ మెసేజీల్తో వచ్చే ఫోటోలు, వీడియోలు దురాక్రమించే మెమరీ స్పేస్ తల్చుకుని కలిగిన చిరాకు వల్లోగానీ, కొత్త డైరెక్షన్లో పయనించిన ఆలోచన్లు నెహ్రూగారి రెండు ఫేవరిట్ లైన్లనీ తిరగ రాసి పట్టుకొచ్చాయి ఇలా 👇.

Messages to read before I sleep

Messages to forward before I sleep

Pictures to like before I sleep

Videos to watch before I sleep

👌s&👌s to check before I sleep

👏s&👏s to post before I sleep

GBs & GBs to delete before I sleep

ఏంచేస్తాం? కాల మహిమ  😆 టెక్నాలజీ మహత్యం  😂

ఇంతే సంగతులు. బై4నౌ

🙏

“దేవుణ్ణి నమ్మే తొంభైశాతం మంది జనుల కోసం…” అంటూ మా ఫ్రెండ్ ఒక పోస్టు పెట్టాడు. త్వరలోనే ఒక చిల్డ్రన్స్ మీటింగ్ కానీ, ఒక పేరెంట్స్ మీటింగ్ కానీ జరగబోతోంది, జరక్కపోయినా జరగాలని కోరుకుంటున్నాను అంటూ మొదలైంది మెసేజి. అందరూ ఆసక్తిగా ఓపెన్ చేసి చదివేశారు. స్మైలీలు 😊, లైకులు 👌, చప్పట్లు 👏, బుర్ర చుట్టూ తిరిగే చక్రంతో ఉన్న ఎమోజీలు 😇… ఇలా వివిధ ఎక్స్ప్రెషన్లు వెల్లువెత్తాయి. ఇంతకీ మెసేజి సారాంశం ఏంటంటే –

ప్రపంచంలో అందరూ, మతాలకతీతంగా, దేవుణ్ణి తండ్రిగా భావిస్తారు కనక, పిల్లలన్నాక తండ్రికి ఇష్టమైన పనులే పిల్లలు చెయ్యాలి కనక,

ఇప్పుడు ఏ దేశం, ఏ జాతి, ఏ మతాన్ని చూసినా అందరూ దేవుడికి ఇష్టమైన పన్లు తక్కువగాను, ఇష్టంలేని పన్లు అతిగానూ చేస్తున్నారు కనక,

ఆ విషయాన్ని గ్రహించి అందరూ కూడబలుక్కుని చెడ్డపన్లు – అంటే దేవుడికి ఇష్టంలేని ఏ పన్లూ కూడా అన్నమాట – చెయ్యకూడదు అని ఒట్టు పెట్టుకుని ఒకళ్ళనొకళ్ళు డామినేట్ చేసుకోడం (దోపిడీ, గూండాయిజం, ఇంపీరియలిజం, మతదురహంకారం, వగైరాలన్నీ అనమాట) మానేసి, ఎంచక్కా కలిసిమెలిసి ఉంటూ, ఒకరికి సాయం చెయ్యడంలో స్ట్రాంగా, ఎవరి సాయమైనా తీసుకునేప్పుడు సాఫ్ట్‌గా ఉంటూ లోకాలన్నిటికీ తండ్రి అయిన దేవుణ్ణి సంతోషంగా ఉంచాలిట.

అది కానీ జరగలేదో –

అల్లా, జీసస్, రాముడు, క్రిష్ణుడు, బుద్ధుడు, మహావీరుడు …. మొదలైన దేవుళ్ళందరూ – ఎవరి అనుయాయులకి వాళ్ళు పేరెంట్స్ కదా! – పేరెంట్స్ మీటింగ్ పెట్టుకోవాల్ట. పెట్టుకుని ఒక్క పెట్టున, “ఒరేయ్ పిల్లల్లారా! మీ పిచ్చిగోల ఆపండి. మేమంతా వేరు వేరు కాదు, అంతా ఒకటే, మా గురించి కొట్టుకు చావకండి. మాకోసం కొట్టుకోకండి. మీకోసం, మీ పిల్లలకోసం కూడా కొట్టుకోకండి. అందరి కోసం కలిసుండండి. మేమంతా ఒకటే కనక మీరంతా కూడా ఒకటే,” అని డిక్లరేషన్ ఇచ్చేయ్యాల్ట.

ఈ రెండిట్లో ఎదో ఒకటి – అంటే చిల్డ్రన్’స్ మీటింగ్ కానీ , పేరెంట్స్ మీటింగ్ కానీ తొందరలో జరుగుతుందని ఆశిస్తున్నానంటూ మెసేజ్ ముగించాడు మా ఫ్రెండు.

Highly thought-provoking అనిపించింది. అనిపించిందే రాసేసి మూడు చిన్ముద్రలు – అంటే ఇవీ 👌 👌 👌 – ఇంకనుంచీ సోషల్ మీడియాలో లైకు పెట్టినప్పుడల్లా చిన్ముద్ర అర్ధాన్ని గుర్తుచేసుకుంటూ వుంటే జీవాత్మకి, పరమాత్మతో అనుసంధానం జరిగిపోతుంది. అంబికా దర్బార్ బత్తీ వెలిగించకుండానే. (చిన్న మనవి, ఈ రహస్యాన్ని కనీసం ఇద్దరికి చెప్పండి. ఆ ఇద్దరూ అడిగినవాళ్ళూ, అడగనివాళ్ళూ అని తెలుసనుకుంటా. దాంతో సోషల్ మీడియాలో లైకుల గోల తగ్గుతుంది లేదా లైకు పెట్టినప్పుడల్లా ఆధ్యాత్మికభావాలు పెరుగుతాయి. హిందూమతం పడనివాళ్ళు ఆ సింబల్ వాడడం మానెయ్యచ్చు కూడా, అది వేరే విషయం. సరే, అసలు విషయానికి మళ్ళీ వద్దాం. చిన్ముద్రా ప్రభావమో ఏమోగానీ మనసులో ఒక ఆలోచన మొదలైంది. అది ఇదీ –

అన్ని మతాల దేవుళ్ళూ పేరెంట్ మీటింగ్ పెట్టుకోడం ఎలా కుదురుతుందీ అసలు? ఎవరికి, ఎందరికి, ఏ రూపంలో కనిపించినా (ఏ రూపమూ లేక కనిపించకపోయినా) దేవుడికి తన మటుకు తను ఒకణ్ణి అనే భావమే కదా వుండేది? మీకే రూపం కనబడినా అన్నిట్లో నన్నే చూడండిరా బాబూ అనే కదా ఆయన గోల పాపం. మనం పట్టించుకోకపోతే ఆయనకా పనిష్మెంటు? ఇప్పుడా మీటింగ్ కోసం ఏకోనైకో నమోన్నమః అనుకుంటూ అన్ని రూపాలూ ధరించి మీటింగ్ పెట్టుకోవాలన్నా “ఆయనకి” అది కుదురుతుందా? అన్ని విశ్వాసాలవారూ అంతర్ముఖులై ఆత్మారాముణ్ణి** సందర్శించనిదే ఆ “మీటింగు” జరిగేపనా? (**ఆత్మారాముడు అంటే అదిగో మళ్ళీ రాముడు అంటే మేం ఒప్పుకోం అంటారేమో, అంతర్యామి / సర్వాంతర్యామి అందాం. ఆత్మారాముడంటే అతనొక రకమైన రాముడు అనుకునే వాళ్ళే మనవాళ్ళలో ఎక్కువని నాక్కాస్త అనుమానం. మనకే అర్ధంకానప్పుడు కుహనా మేధావులకీ, చాదస్తపు మతాలవాళ్ళకీ ఏం అర్ధం అవుతుంది? ఆత్మాబుద్ధ, ఆత్మాబాబా, ఆత్మాడేరా, …. ఒక్కో కులానికి, ఒక్కో మతానికి ఒక్కొక్క ఆత్మా _ _ _ లు బయల్దేరిపోతారు. ఆత్మారాముడు =  ఆత్మయందే రమించుచుండువాఁడు / తనలో ఉన్న దేవుడు అని ఆంధ్రభారతి ఉవాచ)

“ఏకం సత్ విప్రాః బహుధా వదంతి” కి అర్ధం తెల్సుకోడం మానేసి మతాలు మార్చడం, తర్క-వివేకాల గొంతు నొక్కెయ్యడం జరుగుతుంటే చిల్డ్రన్’స్ మీటింగ్‌కి అవకాశం ఎక్కడ? అలాంటి గందరగోళంలో పేరెంట్’స్ మీట్ కి అర్ధం ఎక్కడ?

ఇదే ఆలోచనని పెద్దగా ఆలోచించకుండానే పోస్ట్ చేసేశా.

స్మైలీలు, లైకులు, చప్పట్లు, బుర్ర-తిరుగుడు-చక్రపు ఎమోజీలు…… ఏవీ రాలేదు.

మొదట మెసేజ్ పెట్టినతను మాత్రం,  “😊 😊 👍,” అన్నాడు. నేను అందరికీ ఇలా 😈 కనిపిస్తున్నానా? అనిపించింది.

అంతే సంగతులు. బై4నౌ 😈, సారీ, సారీ అది కాదు, ఇది – బై4నౌ 😊 🙏

***

వాట్సాప్‌లో  ఒక నమస్కారం + ఆనందభాష్పాల ఎమోజీతోపాటు “ప్లీజ్ ఫార్వర్డ్ టు యాజ్ మెనీ యాజ్ పాజిబుల్. లెట్ ఎవ్విరివన్ అండర్‌స్టాండ్ ద గ్రేట్‌నెస్ ఆఫ్ అవర్ కల్చర్” అని వెనకాలే పదో, పన్నెండో🙏 లు తగిలించుకుని వచ్చిన ఆ మెసేజ్ వల్ల గ్రూపు మెంబర్లలో –

• కొందరికి ఆనందభాష్పాలు ఇన్నాళ్ళకి జనం “గ్రేట్‌నెస్ ఆఫ్ అవర్ కల్చర్” రియలైజ్ అవుతున్నారు కదా అని

• కొందరికి దుఃఖాశ్రువులు “మేం ఎన్నాళ్ళనుంచో నెత్తీ నోరు బాదుకుని మరీ ఇదే చెప్తుంటే ఇప్పటికా గుర్తించేది?,” అని

• నేను పెట్టాలనుకున్న మెసేజి ఇంకెవరో పెట్టేశారనే నిరాశాభాష్పాలు కొందరివి;

• వీళ్ళనీ, ఈ దేశాన్నీ ఎవరూ బావుచేయ్యలేరనే సెక్యులర్ అసహన అశ్రువులు ఇంకొందరివి;

• ఈ దెబ్బతో కుహనా సెక్యులరిస్ట్‌లు కుదేలౌతారనే అసహ’నా’న్-సెక్యులర్ అశ్రువులు మరి కొందరివి.

ఈ ఎమోజీలన్నీ కురిపించిన అశ్రుధారలతో గ్రూపంతా మొన్న వర్షాలకి మునిగినంత పంజేసిన హైదరాబాద్‌లా తయారైంది. ఇంతకీ మెసేజ్ ఏంటంటే –

శ్రీకృష్ణుడు ద్వారకని ఏలింది నిజమే, క్రీ.పూ. 3012లో మరణం – NASA నిర్ధారణ అనే హెడింగ్‌తో వున్న పేపర్ కటింగ్. దాని సారాశం  –

ద్వారకలోని సముద్రగర్భంలోంచి బయటపడుతున్న అవశేషాలు కృష్ణుడి అస్తిత్వాన్ని నిరూపిస్తున్నాయి (ట). (సముద్రగర్భంలో ద్వారక ఉందా? ద్వారకలో సముద్రగర్భం ఉందా అనే డౌటు తెలుగు సరిగ్గా వస్తే తప్ప రాదు కనక వదిలేద్దాం) ద్వాపరయుగంలో ఆయన ఈ భూమి మీద పరిపాలన సాగించాడన్నది వాస్తవమని NASA ప్రకటించేసింది(ట). (తెల్లారి లేస్తే అప్రాచ్యులు అంటూ మనం తిట్టుకునే అమెరికా వాడు మన కృష్ణుడి అస్తిత్వాన్ని ప్రకటించడం ఏంటో? వాడు చెప్తే తప్ప మనకి నమ్మకం కుదరకపోవడం ఏంటో?నీట మునిగిన కోటలు, శిధిలాలు చూసి మన ఆర్కియలాజికల్ సర్వే వాళ్ళే ఒకప్పటి నాగరికతకి ఆధారాలు అన్నారు కానీ కృష్ణుడు ఇక్కడే ఉండేవాడని తీర్మానించలేదు. ఈ నాసా వాళ్ళెలా చెప్పారో?) క్రీ.పూ. 3012 ఫిబ్రవరి 17న ఆయన తనువు చాలించాడని లెక్కకట్టిందిట. ఆధునిక పరిజ్ఞానంతో ఖగోళశాస్త్రం ఆధారంగా ఈ లెక్కలు వేసినట్టు నాసా వెల్లడించేసింది(ట కూడా). ఆయన అదృశ్యమైన రోజున నవగ్రహాలు, మేషరాశి ఒకే రేఖపై నిలిచాయని కూడా పేర్కొంది (ట) (క్రీ.పూ. 3102, ఫిబ్రవరి 18 అని మనవాళ్ళే వేసిన లెక్కని, ఆస్ట్రనామికల్ ఆస్ట్రాలజీ అనే మన సొంత ‘టెక్నాలజీ’ని నాసా వాళ్ళు కొట్టేసారన్నమాట.ఇది మాత్రం మనం గర్వించాల్సిన విషయమే)

మెసేజి, ఐ మీన్ పేపర్ కటింగ్, అంతా చదివాక మైండ్‌ ఆనందభాష్పాల ఎమోజీలతో కిక్కిరిసిపోయింది. నీళ్ళతో నిండిన కళ్ళలో ఒక అద్భుతదృశ్యం, విజన్ – నాసా ప్రెసిడెంట్ రెండు చేతుల్లో రెండు స్పేస్ షటిల్ మోడల్స్ పట్టుకుని ద్వారక వైపు పరుగులు పెడుతున్నట్టు😉. చుట్టూ వెతుకుతున్నాయి కళ్ళు. నాసా ప్రెసిడెంటు కోసం అభయహస్తంతో మాయాబజార్లో ఎన్టీయార్లా తల పంకిస్తూ ఎదురుచూస్తున్న శ్రీకృష్ణుడికోసం. నాసావారి పుణ్యమా అని నాక్కూడా శ్రీకృష్ణదర్శనం ఐపో……

ఐతే – ఎంత వెతికినా చుట్టూపక్కలెక్కడా ద్వారకాధీశుడు కనబళ్ళేదు. నిరాశతో కళ్ళు తుడుచుకుంటూ ట్రాన్స్‌లోంచి బయటికొచ్చి చూస్తే ఎదురుగా కిరీటం, నెమలిపింఛం పెట్టుకున్న thinking face 🤔 ఎమోజిలాంటి ముఖంతో ఆ పేపర్ కటింగ్ చదువుకుంటూ కనిపించాడు.

ఆ ఎమోజిలో కనీసం నాలుగు ప్రశ్నలు కదలాడుతున్నాయ్, అవి –

ఒకటి – నేను ఉన్నాను అని ఏ.ఎస్.ఐయ్యో, ఇస్రోనో చెప్పొచ్చుగా? NASA శంఖంలో పోస్తేగానీ తీర్థం అవ్వదా?🤔

రెండు – నా ఉనికిని ఋజువు చెయ్యడానికి, ఆర్కియలాజికల్ ఎవిడెన్స్ అంటే అదో అందం, ఈ తప్పులతడక “సైంటిఫిక్” ప్రచారం కంటే మార్గం లేదని నమ్మే శాల్తీలున్నాయా🤔?

మూడు – కురుక్షేత్ర యుధ్ధానికి బ్రేక్ ఇచ్చి మరీ లైఫ్-ఫిలాసఫీ బోధిస్తే అందులో ‘పుట్టినవానికి మరణము, పోయినవానికి జననము..’ టాపిక్ తప్ప ఇంకేం లేనట్టు ఎవరైనా పోయినప్పుడు తప్ప జనానికి గుర్తు రాదు. అలా అని ఎవరైనా పుట్టినప్పుడు కూడా  గుర్తు చేసుకోవాలిగా ఈ సంగతి? అబ్బే, అప్పుడు గుర్తు రాదు. ఈ జనానికి ఇంతకంటే మంచి ఐడియాలు ఎలా వస్తాయ్🤔 ప్చ్?

నాలుగు – ఖగోళ జ్యోతిష శాస్త్రం వీళ్ళకి చేతకానట్టు నాసా స్టాంప్ వెయ్యడం ఎందుకో? ఎవర్ని నమ్మించాలని? ఐనా, నా ఉనికిని సైంటిఫిగ్గా నిరూపించాలంటే జ్యోతిషం ప్రకారం వీళ్ళు చెప్పే డేట్స్‌తో పాటు సముద్రం అడుగున నా అష్టభార్యల పాలెస్‌లు ఎనిమిదీ వున్నాయి, అవి వెలికి తియ్యచ్చుగా? 🤔

ఇలా అనుకుంటూ స్వామివారు నా వైపు చూసినట్టనిపించింది. ఆయన ఎక్స్ప్రెషన్ చూస్తుంటే తన ప్రశ్నలన్నీ వాట్సాప్‌లో పెట్టి జవాబులు రాబట్టమంటాడేమోననిపించింది. అనిపించి మనసంతా ఆనందభాష్పాల – కాదు కాదు ఏడవలేక నవ్వే 😂ఎమోజి అయిపోయింది. నన్నిన్వాల్వ్ చెయ్యకు స్వామీ అని మనసులోనే లెంపలు వేసుకున్నా. స్వామివారికి పరిస్థితి అర్ధమై తనూ అంతర్ధానమయ్యాడు. 

ఇంతేసంగతులు. బై4నౌ 😂 

***

వాట్సాప్ అనగానే ఎవరో ఫార్వార్డ్ చేసిన నీతివాక్యాలు, ఇన్స్పిరేషనల్ మెసేజులు, ఔట్-డేటెడ్ వైఫ్ & హజ్బెండ్ జోకులు,  ఓవర్-ది-టాప్ భక్తిప్రపత్తులు, నిజంగా ఉన్నదానికి కాస్త ఎక్స్ట్రాలు కలిసిన సంస్కృతీసాంప్రదాయ సూక్తిముక్తావళీ ఇవన్నీ మామూలే. చాలామంది వాట్సాప్ వీడియోలు, పిక్చర్లు ఓపెన్ చూసి చూడ్డం సంగతి అలావుంచి వాటిని డిలీట్ చేసుకుని ఫోన్ స్టోరేజి తగ్గిపోకుండా చూసుకోడంలో బిజీగా ఉంటున్నారు. ఐతే, ఒక్కోసారి మంచి మంచి డిస్కషన్లు, చమత్కారాలు, ఎవరికో ఏదో ఎమర్జెన్సీ వచ్చినప్పుడు చకచకా జరిగిపోయే సహాయసహకారాలు – ఇవి కూడా అప్పుడప్పుడు దొర్లుతున్నాయి. అలాంటి వాటిల్లో కొన్నిటికి బ్లాగ్ఠపా స్టేటస్ ఇస్తే ఎలా ఉంటుందా అనిపించి, ఇదిగో నిర్మలాసీతారామన్‌గారికి డిఫెన్స్ మినిస్టర్‌గా ప్రమోషన్ వచ్చిన సందర్భంగా వాట్సాప్‌లో వచ్చిన ఈ👇 ఫోటోతో మొదలుపెడుతున్నా ఈ   WhatsApp కబుర్లు –

మా కాలేజ్ గ్రూపులో వచ్చిన ఈ ఫోటో చూడగానే ఫస్టు ఫస్టు ఆశువుగా ఈ తవిక (యెస్, తవికే, కవిత కాదు) వేళ్ళలోంచి కీబోర్డులోకి ప్రవహించింది –

ఆవకాయ కలుపుటలో అత్తగారితో భేటీ

ఆంధ్రప్రదేశ్ అత్తారింటి అయ్యంగార్ బేటీ,

ఆర్ధికశాస్త్రంలో మేటి ఎవరికైన సరిసాటి

అణుబాంబులశాఖలో ఆడపడుచు ధాటి

ఇండియా, అమెరికాలనుంచి తవికాప్రియుల నుంచి ఇవి> 👌 ఇవి >👍 ఇవీ > 👏 కూడా బాగానే వచ్చాయి.

ఇక్కడో సంగజ్జెప్పాలి. ఆంధ్రావారి కోడలనే సెంటిమెంటుతో అత్యుత్సాహంగా ఏపీనుంచే రాజ్యసభకి పంపినా ఆవిడ ఆంధ్రాకి ఏం చెయ్యలేదనే గుర్రు ఇవాళ్టివరకూ వున్నా ఇవాళ అత్తగారితో కూర్చుని ఆవకాయ కలుపుతున్న ఆ దృశ్యం చూడగానే అది ఎక్కడికో ఎగిరిపోయింది. మరి ఎర్రటి ఆవకాయ, పక్కనే తెలుగుదనం ఊరే మన ఊరగాయ సంస్కృతిని ప్రతిఫలిస్తూ మెరుస్తున్న ఆ జాడీల మహత్యం అయ్యుంటుంది.

“క్రింద కూర్చుని ఆవకాయ పెట్టే ఆవిడే నేటి రక్షణ మంత్రిణి” – ఆ అక్షరాలు చూసి ముందు పెట్టిన కామెంట్ –

Making A(tom)vakaaya bombs? (మేకింగ్ ఆ(టం)వకాయ బాంబ్స్?) అనీ. ఆహాహా! మేల్ షావినిజం కాదండోయ్, I hate it, ఏపీకి ఏం సాయం చెయ్యలేదనే గుర్రు, అంతే. ఒక ఫ్రెండ్ రెస్పాన్సు – “ఆవకాయ బాంబు నోట్లోకి, ఆటంబాంబు శత్రువులమీదకి” అని. ఆబ్వియస్లీ, అతని ఫోకస్ ఆవకాయ మీద, అది నాలుక మీద పుట్టించిన అలజడి మీద అని తెలుస్తోంది కదా! 😋😋😋 Perfectly Understandable & Understandably Perfect. కదా? 🤗

ఇంతలో ఆవకాయ ఆలోచనల్ని కొంచెం సైడ్ ట్రాక్ చేసింది, అసలా ఎర్ర్హటి ఆవకాయ నింపిన  జాడీల్ని మిసైల్స్‌కి తగిలించి శత్రుసైన్యాల మీద వదిల్తే ఎలా వుంటుందీ ? అని. కెమికల్ వెపన్స్ అంటే ప్రాణాలు తీసేవే కానీ ఇలాంటి ప్రాణం లేచొచ్చేంత టేస్టీగా కూడా ఉంటాయా అనే సంభ్రమాశ్చర్యాలతో అర్జెంటుగా స్వచ్చంధ కాల్పుల విరమణ చేసేసి “అమృతం కురిసిన రాత్రి”కి సీక్వెల్ రాయడం మొదలెట్టెయ్యరూ? ఆపైన మన ఫారిన్ మినిస్ట్రీ క్రికెట్ డిప్లొమసీలా ఆవకాయ డిప్లొమసీ తోడౌతుంది..  బట్, అంత విలువైన ఆవకాయని బాంబింగ్ కోసం వాడుకోడానికి మనకి మనసెలా ఒప్పుతుంది? ఒప్పదు. అంచేత మళ్ళీ ట్రాక్‌లోకి వచ్చేసి అంతర్జాలంలో ఆవిడ ప్రస్థానం చదివా –

జేఎన్‌యూలో చదువు,

అక్కడ మామూలుగా ఉండే లెఫ్టిస్ట్ ప్రభావంలో పడకుండా ఫ్రీ-థింకర్‌గా ఉండడం,

యూకే వెళ్లి అక్కడ ప్రైస్-వాటర్‌హౌస్‌ సంస్థలో పన్జెయ్యడం,

ఆ తర్వాతెప్పుడో ఆరెస్సెస్ / హిందూత్వ బాక్‌గ్రౌండ్‌తో కాక ప్రతిభ ఆధారంగానే National Commission for Womenలో  నాన్-పొలిటికల్ మెంబర్ అవ్వడం,

ఆపైన క్రమంగా బీజేపీలో, మోడీ కేబినేట్‌లో సమర్ధంగా పని చెయ్యడం

ఇప్పుడింక డిఫెన్స్ మినిస్టర్ అయిపోవడం —

ఇవన్నీ తెలుసుకున్నాక, పై తవికకి మొదట తోకగా పెట్టిన “ఆంధ్రాకి మాత్రం ఏం చేసినట్టు లేదు” అన్న లైను తీసేసాను. అయ్యా, పేపర్స్‌లో రాసినవన్నీ నమ్మెయ్యడమేనా? అదంతా ఉత్త ప్రచారం, అసలు నిజం వేరు అనేవాళ్ళుంటారనుకోండి. అది రాంగ్ అని కాదు, అలా అని వాళ్లకి తెల్సిన్దంతా మాత్రం నిజమేనని గారంటీ ఏముంది? సో, ఒక మహిళ-

అత్తగారితో అన్యోన్యంగా,

ఆవకాయ మీద అతిశ్రద్ధతో,

ఆర్ధికశాఖలో ఆలవోకగా,

ఆరెస్సెస్‌వారి మధ్య అతినైపుణ్యంగా

మెలిగి,

ఇప్పుడు –

అగ్గిగుళ్ళశాఖపై అధికారం చెలాయించబోతోందంటే ఆవిడలో నిజమైన ప్రతిభాపాటవాల్లేకుండా జరిగే పనేనా? ఆవిడ సుష్మా స్వరాజ్, ఉమాభారతీ, స్మృతీ ఇరానీల కంటే చాలా డిఫరెంట్ & చాలా స్పెషల్ అని సొంత ఒపీనియనున్నూ మరియు పర్సనల్ అభిప్రాయం కూడానున్నున్నూను. ఇంతా రాశాక ఆ ఫోటోలో అత్తగారు అనుకుంటున్నావిడ గురించి రాయకుండా ఈ ఆర్టికల్ పూర్తయినట్టు కాదు. అత్తగారే అనుకోవడం ఎందుకూ అంటే ఆవకాయ అలా పెట్టేది తెలుగు ఇళ్లలోనే కాబట్టి. ఇంతకీ ఆవిడ నర్సాపురం కాంగ్రెస్ ఎమ్మేల్యేగా డెబ్భైల్లో పనిచేసారుట. ఎంత వెతికినా గూగుల్లో మంత్రి పరకాల శేషావతారంగారి భార్య / పరకాల ప్రభాకర్ గారి తల్లి అనే తప్ప ఆవిడ పేరు దొరకలేదు. చివరికి వికీపీడియాలో  ఆంధ్రప్రదేశ్ శాసనసభ్యుల జాబితాలు చూస్తే 1983 లిస్టులో దొరికింది ఆవిడ పేరు పరకాల కాళికాంబగారు. రక్షణమంత్రిగా పదవి స్వీకరించాక, ఎకార్డింగ్ టు ఈనాడు పేపర్, – “ఇదంతా మీ చలవే అత్తయ్యా! ఏమాత్రం రాజకీయ అనుభవంలేని కుటుంబం నుంచి వచ్చాన్నేను.  మీరిచ్చిన ధైర్యం, ప్రోత్సాహం వల్లే ఇంతదూరం ఎదిగాను..!’ అని చెప్పారట నిర్మలా సీతారామన్‌, అత్తయ్య పరకాల కాళికాంబతో. తెలుగు అత్తగారు తమిళ కోడలు అనుబంధం ఎన్నేళ్ళైనా కొత్తావకాయలా ఘుమఘుమలాడుతోందనమాట. ఆ ఘుమఘుమలు ఆస్వాదించేనేమో పరకాల ప్రభాకర్‌గారు రెండుమూడేళ్ళ క్రితమే రిలీజ్ చేసేసారని తెల్సింది. అమ్మ, ఆవకాయి ఒక తమిళమ్మాయి అనే పేరేమైనా పెట్టారా లేదా అనేది అభిజ్ఞవర్గాలు ఇంకా తేల్చాల్సి వుంది.

🌹With best wishes to Mrs. NirmalaSitharaman for her new role as India’s Defense Minister🌹

ఇదే సందర్భంలో  ఈ టపా రాయడానికి రక్షణ మంత్రితో సమానంగా స్ఫూర్తినిచ్చిన ఆవకాయ – ఎమ్మెల్యే ఆవకాయ, మంత్రి ఆవకాయ, ఎంపీ / సీఎం/ పీఎం/ ప్రెసిడెంట్ ఆవకాయలుగా అభివృద్ధి చెంది అశేషజనవాహినికి ఆనందామృతవర్షిణై వెలుగొందాలని ఆశిస్తూ…

🙏ఈసారికి WhatsApp ముచ్చట్లు ఇంతటితో సమాప్తం 😊

(ఇది చదివినవారు రేటింగో, లైకో, కామెంటో పెట్టి ఆవకాయపై, అత్తగార్లపై (😈optional 😊), ఆడపిల్లలపై తమ అభిమానమును చాటుకొందురుగాక!!)