Author: YVR's అం'తరంగం'
These little thoughts are the rustle of leaves; they have their whisper of joy in my mind...
ఈ రోజు మదర్స్ డే. యధావిధిగా ఓపక్క శుభాకాంక్షలు, మరోపక్క ఇదేమన్నా మన సంస్కృతా అంటూ చాదస్తుల అక్షింతలూ … అన్ని లోకాల్లోనూ జరిగిపోతున్నాయ్ . ఇక్కడ అన్ని లోకాలు అంటే ముఖాముఖి చెప్పడంతోపాటు తక్కిన అన్ని రకాల మీడియాలోనూ… వాట్సప్, ముఖపుస్తకం, బ్లాగులూ గట్రా అన్నిట్లో అన్నమాట. గూగుల్ అంటే నారదుడు అనగలిగినప్పుడు సోషల్ మీడియాలని లోకాలు అంటే తప్పేంవుంది?
మాతృత్వం, అమ్మదనం, మదర్-హుడ్ – భాషలు వేరైనా భావం ఒకటే – అమ్మ అన్నదే ఒక కమ్మని మాట, అది ఎన్నెన్నో తెలియనీ మమతలమూట అన్నదే. మనం అమ్మని ప్రతిక్షణం తల్చుకుంటామో లేదో చెప్పడం కొంచెం కష్టం అవచ్చు కానీ ఏ క్షణంలోనూ మర్చిపో(లే)ము అనడం అక్షరాలా నిజం. అది ఇండియన్‌‌కైనా ఆఫ్రికన్‌‌కైనా నార్త్ కొరియన్‌‌కైనా అందరికీ నిజమే. భాషతో, సంస్కృతితో దానికస్సలు సంబంధం లేదు. ఎందుకంటే అది ప్రకృతిలో సహజంగా వున్న గుణం కనుక.
( వీలైతే ఇది కూడా చదివెయ్యండి😊🙏 : Beautifully Dutiful Mothers of the World at
🌿🐢YVR’S 👣WALKS🐾WITH🌾NATURE🐌🍄 )
🌹May all the mothers..
….the🌳 Mother Nature🌳 and the nature of Mother 👩👦👦…
…and Motherhood be Happy and enjoy undisturbed Peace 😍
మన ప్రస్తుతసంస్కృతిలోనే ఉంటూ మదర్స్ డే కూడా అదనంగా చేసుకునేవాళ్ళ మీద అక్షింతలు వెయ్యడం అవసరమా? అనవసరం.
- మన సంస్కృతి ప్రకారం పంచె, కండువా కాకుండా పాంటూ, షర్టూ వేసుకునేవాళ్ళకీ
- మన సంప్రదాయంలో లేని సినిమాలని మొన్నమొన్నటి వరకూ క్లబ్ డాన్సులు, డబల్ మీనింగ్ డైలాగుల్తో సహా కిమ్మనకుండా ఎంజాయ్ చేసేసి , ఇప్పుడు సంస్కృతి భ్రష్టు పట్టిందంటున్నవాళ్లకి
- పోర్న్ వెబ్-సైట్స్‌‌ని బ్లాక్ చేయించలేనివాళ్లకి
- అత్యాచార నిందితులని రాజకీయాలకి అతీతంగా నిలదియ్యలేనివాళ్ళకి
అలా అక్షింతలేసే అధికారం అస్సల్లేదు. ఎందుకంటే సంస్కృతి భ్రష్టు పట్టడంలో వాళ్ళ వంతు పాత్ర వాళ్ళు ఆల్రెడీ ధరించేశారు మరి.
హ్యాపీ మదర్స్ డే అని ఎవరైనా అంటే చిరాకుపడేవాళ్ళ చిరాకు ప్రకృతి వరంగా వచ్చిన గుణం అడుగంటిపోతోందనా? లేక పరాయి సంస్కృతి నుంచి ఒక ‘డే’ని అరువు తెచ్చుకున్నందుకా? ఎందుకు?
మొదటి సమస్య అస్సలు లేని పక్షంలో రెండోదాని మీద విరుచుకుపడితే దాన్ని అర్ధం చేసుకోవచ్చు. కేవలం రెండోదాని మీదే కోపం అయినట్లయితే ముందు మొదటి సమస్య మన గుమ్మం వరకూ వచ్చేసిందని గుర్తించాలి. గుర్తించామా?
ఆల్రెడీ గుర్తించినట్టైతే ఆడపిల్లల్ని చుట్టుముడుతున్న అన్ని సమస్యలని – అవేంటో ఇక్కడ ఏకరువు పెట్టను – వాటన్నిటినీ సమాజం సాల్వ్ చెయ్యాలి. చేస్తున్నామా?
అవినీతి, ఐటం డాన్సులు, అత్యాచారాలు, ఆర్థికనేరాలు,… ఇవన్నీ మన సంస్కృతీ సాంప్రదాయాలా? మరి అవి ఎందుకు, ఎలా వచ్చిచేరాయి మన సమాజంలో?
లోకాస్సమస్తా (సోషల్ మీడియా మాలోకాల్తో సహా😆) సుఖినోభవంతు
మాతృదేవోభవ
హాపీ మదర్స్ డే
హాపీ మాతృడేవోభవ
(పెద్దపెద్ద సమస్యల్ని గాలికొదిలేసి నిరంతరం మార్పుకి గురయ్యే విషయాల మీద రాద్ధాంతాలు చేసుకుంటూ దేశం రాజకీయ కధాకాలక్షేపం చేసేస్తోందని చిరాకొచ్చి టైటిల్ అలా పెట్టాను. ఏమనుకోకండి.)
🙏
మనదేశంలో దారుణాలు రెండు రకాలుగా వెలుగులోకి వస్తున్నాయనిపిస్తోంది. ఆ రెండురకాల దారుణాల్లో మొదటిరకాన్ని నేరాలనీ, రెండో రకాన్ని ఘోరాలనీ పిలవచ్చు. పేర్లు పెట్టాక అలా ఎందుకు పెట్టామో డిఫైన్ చెయ్యాలి కదా? సరే, నేరాలంటే నేరమనస్తత్వం లేక మానసిక రుగ్మతల వలన పురికొల్పబడిన దారుణం అనుకుంటే, అలాంటి నేరానికి రాజకీయ ఎజెండా జోడయినప్పుడు నేరం కాస్తా ఘోరంగా మారుతుంది అనుకోవచ్చు.
అనుకోవాలి. ఎవరు? అందరం.
ఎందుకంటే, ఒకసారి నేరం రాజకీయ రాద్ధాంతంగా మారాక అసలు నేరానికి కారణం, ఆ కారణాలకి దారితీస్తున్న పరిస్థితులు అన్నీ ఔట్-ఆఫ్-ఫోకస్ ఐపోతాయి. కొండనాలిక్కి మందేస్తే ఉన్న నాలిక ఊడిపోయిందనే సామెత తెల్సిందే, కానీ అసలు నాలికే ప్రమాదంలో వున్నా దాని సంగతి పట్టించుకోకుండా కొండనాలిక్కి వైద్యం చెయ్యడంలా తయారవుతోందా పరిస్థితి?
అవుతోందేమో🤔 !?! ఆలోచించాలి. ఎవరు? బుర్రవున్నవాళ్ళు. (బుర్ర ఉందా లేదా అనేది ఎవరికివాళ్ళు – ఐ మీన్, నాయకులు, వ్యవస్థలు, ప్రజలు i.e. మనందరం – తేల్చుకోవచ్చు)
జోకులు, చతుర్లు, విసుర్లు పక్కనపెడితే….
- ఆల్రెడీ నేరమనస్తత్వం / మానసిక రుగ్మతల వలన జరిగిన నేరాన్ని రాజకీయలబ్ధికోసం చిలవలు పలవలు చేస్తున్నారా?
- రాజకీయ క్రీడలు జరగని ఘోరాల్ని కూడా సృష్టించడం లేదు కదా?
- పొలిటికల్ డామేజ్ తీవ్రంగా ఉంటుందని తెలిసి కూడా హేయమైన పనులు చేసే రాజకీయులు వున్నారా? అలాంటివాళ్ళు ఒకవేళ వుంటే కొందరా ఘోరాల్ని ఎందుకంత తేలిగ్గా తీసిపారేస్తున్నారు? లేకపోతే వాళ్ళనెందుకు, ఎవరు బద్నాం చేస్తున్నారు? ఆ రాక్షసుల్ని కటకటాల్లోకి నెట్టడం కంటే వాళ్ళని వెనకేసుకు రావడంవల్ల వచ్చే రాజకీయ మైలేజి ఎక్కువా?
- సహజంగానే మనుషుల్లో మానసిక రుగ్మతలు, పైశాచికత్వం పెరుగుతున్నాయా? ఒకవేళ అదే నిజమైతే ఈ విషయంలో మన రాజకీయాలు రాద్ధాంతాలు కాక ఇంకేం చేస్తున్నాయి? రాజకీయులకి (పార్టీలతో సంబంధం లేకుండా) ఈ విషయాల మీద వున్న అవగాహనేంటి? వాళ్ళు తీసుకుంటున్న / తీసుకోవాలనుకుంటున్న చర్యలేంటి?
- ఇవన్నీ అర్ధమయ్యి కూడా జనం నోరు మెదపట్లేదా? లేక జనం అయోమయంలో వున్నారా? లేకపోతే రాజకీయాల్లో కొట్టుకుపోతున్నారా? లేకపోతే ఈ ఘోరాలకి గురౌతున్నది పేదవాళ్ళే కదా అనే నిర్లక్ష్యం+ఉదాసీనతా? అసలు పై ప్రశ్నలకి సరైన జవాబులేంటో క్లూ ఉందా మనకి?
పై ప్రశ్నల్లో ఒక్కదానికైనా స్పష్టమైన సమాధానం ఉందా? ఏమో! నా ఆలోచనకందట్లేదు. ఇంకా పైగా
👀అనుమానాలు 👀, 😇 కన్ఫ్యూజన్😇 ఎక్కువైపోతున్నాయ్ 😌 😢
కొందరు మాత్రం –
- ఇలాంటి నేరాలు పాతరోజుల్లోనూ జరిగాయి, అప్పుడవి బైట పడలేదు, ఇప్పుడు మీడియా డెవలప్ ఐపోడంతో బైట పడుతున్నాయంటున్నారు. (మరైతే గతకాలపు ఘనకీర్తి అంతా డొల్ల అనుకోవాలా? అంతా అయోమయం 😇 జగన్నాధం🙏)
- రాక్షసకృత్యం చేసిన
మృగాన్నిమనిషిని ఉరి తీసెయ్యలంటున్నారు. చట్టం వచ్చేసింది కూడా. (మరి చట్టం తన పని తను చేసుకుపోవాలి కదా! రాక్షసుడు పట్టుబడాలి కదా! వాణ్ని పట్టుకోవాల్సిన & ఉరి తీయాల్సిన వ్యవస్థలు సరిగ్గా పని చెయ్యాలి కదా! మరే! కదా? ఇంకా అయోమయం 😇 😇, ఇంకా జగన్నాధం🙏🙏)
“ఎదగడానికెందుకురా తొందరా? ఎదర బతుకంతా చిందర వందర” అని పిల్లల్ని జోకొట్టే కాలం చెల్లిపోయింది. ఎదక్కుండానే చిందరవందర బతుకుని ఎదుర్కుంటున్నారు వాళ్ళు. అందుకు కారణాలు ఏవైనా, కారకులు ఎవరైనా రోజుల్లో, కాకపోతే వారాల్లో, ఎట్-లీస్ట్ నెలల్లో నేరగాళ్ళని ఉరికంబం ఎక్కించాల్సింది పోయి, రాజకీయ నష్టనివారణలు / మైలేజీల మీదే దృష్టి పెట్టి వాళ్ళని భయంకరంగా అవమానిస్తున్నాం.
భగవంతుడా! జగన్నాధా! ఈ అయోమయాన్ని గుర్తించే వయసొచ్చి, వాళ్ళూ ఈ సొసైటీలా తెలివి మీరిపోయే వరకైనా పసిపిల్లల్ని రక్షించు స్వామీ! ఎందుకంటే వీకే సింగ్‌‌గారన్నట్టు We have failed them as humans. నీకు ఒకటి కాదు వంద, కాదు కోటి 🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏 ………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………… 🙏లు.
ఇంతేసంగతులు స్వామీ 🙏! బై4నౌ 😢
English only version of this post can be read in my Nature blog : https://wp.me/p9S9LZ-1k
| ఏప్రిల్ పధ్నాలుగు, మధ్యాహ్నం ఒంటిగంటా రెండు అయ్యేప్పటికి భోరున వాన మొదలైంది. ఇవాల్టికి నా బర్డ్-వాకింగ్ ఎగిరిపోయినట్టే అనుకుని తెలుగు ఛానల్స్‌‌లో వచ్చే రాజకీయ చర్చ ఒకటి యూట్యూబ్‌‌లో పెట్టుకుని నిద్రకి ఉపక్రమించా. యెస్, నిజమే టీవీ పొలిటికల్ డిబేట్స్ వల్ల ఏ ఇతర లాభం వున్నా లేకపోయినా నిద్ర మాత్రం చక్కగా పడుతుంది. ఈసారీ పట్టింది. ఆ పట్టడం పట్టడం సాయంత్రం ఐదున్నర వరకూ మెలుకువ రాలేదు. ఆ మెలుకువ కూడా మామూలుగా రాలేదు. ఎవరో తట్టి లేపినట్టు వచ్చింది. కళ్ళు తెరవగానే కెమెరా పట్టుకుని బయల్దేరమని ఏదో అశరీరవాణి చెప్తున్న ఫీలింగ్. ఇలాంటి ఫీలింగ్ కలిగినప్పుడు, ముఖ్యంగా కెమెరా విషయంలో, దాన్ని గౌరవించడం మంచిది. ఇలాంటప్పుడు ఏదో ఒక ఇంట్రెస్టింగ్ థింగ్ ఎదురయ్యే అవకాశాలు ఎక్కువని ఇంతకుముందు ఎదురైనా కొన్ని అనుభవాలు చెప్తున్నాయి. సో, రెండు నిమిషాల్లో ఇంట్లోంచి బైట పడ్డా. | It was raining heavily that 14th April afternoon. Feeling disappointed that my weekend bird-walk wouldn’t happen now I did the next best thing possible – fall asleep listening to one of the umpteen noisy but largely inconclusive debates of Indian tv channels. It was almost 5.30 in the evening when I woke up with a start as if called by someone. There was a feeling that I should go out with the camera. The rain had stopped altogether, not even a drop, it seemed, was left in the clouds. I decided to respect my instinct and was on the canal-side track within minutes. |
| దార్లో ఒక Tiger moth మెల్లిగా ఎగురుతూ కనబడింది. ఫోటో తియ్యడానికి ప్రయత్నిస్తుండగా అది వెళ్లి వానకి తడిసి ఇంకా నీటిబొట్లు రాల్చుతున్న ఒక ఆకు పైన ఒక రెక్క, కాస్త మీసం కనిపించేలా కూచుని పోజిచ్చింది. పోన్లే, తన ఫోటో ఎలా ఉండాలో దానిష్టం అన్చేప్పేసి అలాగే ఫోటో తీసేశా. నిజానికి ఈ శలభానికి మంచి కెమెరా సెన్స్ ఉందనిపించింది, ఫోటో చూసాక. నాకే ఇంకాస్త బాగా ఫోటో తియ్యడం వస్తే ఇంకా బావుండేది. | Once on the canal track I tried to click a Tiger moth on wing but the handsome insect seems to have its own idea of how it wanted to pose for a picture. It settled on a large leaf with a rain drop dangling from its tip and offered only one of its wings and a whisker to the camera. I am happy to present it to the nature-lovers the way the winged Tiger liked it. |
| ఆ రెక్కల పులిని దాటుకుని ముందుకి పోతుంటే, “వానకు తడిసిన నీ బిగి రెక్కలు ఎండకు ఆరాలోయీ …,” అంటూ కూనిరాగాలు తీస్తూ ఆ గువ్వ కనబడింది. అంత ముద్దుగా, క్యూట్‌‌గా ఉన్నదాన్ని ఫోటోలో బంధించకపోతే పాపం కాదూ? అలా గువ్వపిట్టని ఛాయాచిత్రబంధితం చేసి అశరీరవాణి ఎటువైపు నడిపిస్తుందో ఆటే వెళ్లాను. | A rain-drenched spotted dove waiting to let the rain trapped in its feathers drain before taking to wings was a brief but pleasant distraction on the way to where my hunch led me. |
| మా యింటికి దగ్గరలో ప్రవహించే కెనాల్ మీదగా దగ్గర్లో వున్న ఇండస్ట్రియల్ ఎస్టేట్‌‌కి ఒక బ్రిడ్జి వుంది. ఆ బ్రిడ్జి దాటి వెళ్తే క్రాంజి రిజర్వాయిర్ ఏరియా. ఆ పక్కన కాలవ గట్టు, రిజర్వాయర్ ఒడ్డు సహజంగా పెరిగిన చెట్లు, గడ్డితో వుండి చిన్నపాటి అడవి వాతావరణంతో రకరకాల పక్షులతో వుంటుంది. ఆ బ్రిడ్జికి దగ్గరలో నీళ్ళలో తేలుతూ చిన్న బల్లకట్టులాంటిది – కాలవని శుభ్రం చెయ్యడానికి వాడతారనుకుంటా – వుంటుంది. ఈ బల్లకట్టు మీద కూచుని నీళ్ళలో చేపల కోసం లకుముకిపిట్టలు, గాల్లో పురుగుల కోసం swallows (వానకోయిల అని ఆంధ్రభారతిలో వుంది కానీ కరెక్టో కాదో డౌటే) చూస్తూవుంటాయి. ఇటువైపు బర్డ్-వాక్‌‌కి వచ్చినప్పుడు ముందు ఈ పంటూన్‌‌ని చెక్ చెయ్యడం అలవాటుగా మారింది. ఇప్పుడా అలవాటు, అసరీరవాణి ఏకీభవించాయి.
ఆ బల్లకట్టు పైన కూచుని తోక పైకి కిందకీ కదుపుతూ అరుస్తోంది ఒక లకుముకి పిట్ట. ఎందుకో ఆ అరుపు – జంట కోసమా, ఆల్రెడీ ఉన్న తోడుని పిలవడమా కోసమా, తిండి కోసం తల్లితండ్రుల్ని పిలవడమా? ఏంటో కాస్సేపట్లో తెలియచ్చు. ఇలా అనుకుంటుండగానే మరోవైపునించి ఇంకో లకుముకి అరుపు వినపడింది. ఈ కొత్త పక్షి ఎక్కడుందాని అటూ ఇటూ చూసేలోగా నీలిరంగు మెరుపు మెరిసినట్టు ఆ కొత్త పిట్ట మొదటిదాని పక్కనే వాలింది. |
There is a bridge connecting my neighborhood with the Sungei Kadut industrial area across the Pang Sua canal. One of the first things I do on reaching this bridge is to check for signs of bird activity on the farther side of the bridge i.e. the part where the Yewtee-side of the canal looks relatively wild with some natural growth of trees and tall grass bordering the banks of Kranji reservoir. This area also harbors a good variety of birds including sea eagles, herons, woodpeckers, etc. First spot I look for here is a pontoon-like floating structure that is kept close to the bridge and used, I believe, during canal maintenance works. This is a favorite perch of Kingfishers and Barn swallows.
And this is the point where my habit and my hunch converged. I saw a Collared Kingfisher perched on the pontoon and calling out loudly with its tail bobbing up and down at each note. It kept calling as I positioned myself against the railings of the bridge as close to the bird as possible. I was wondering if the bird was calling out to attract a mate or to summon its spouse or to announce its hunger to its parent(s). I was still wondering when another Kingfisher’s voice joined the former’s. I was trying to figure out the direction from which the second bird was calling when the bird appeared, in a flash of aqua blue, beside the first one. |
| రెండు పిట్టలూ ఒకవైపుకే పరీక్షగా చూస్తూ కాసేపు కూచున్నాయి. గ్రద్ద, డేగ, ఈగిల్ లేదా మరో లకుముకి – ఇలా రూపంలోనైనా, ఎటుపక్కనుంచైనా ప్రమాదం ముంచుకురావచ్చు. ఆ జాగ్రత్తలోనే అలా చూస్తున్నాయా? లేదా తమ కుటుంబంలో మరో లకుముకి కోసం ఎదురు చూస్తున్నాయా? ఏమో, చూద్దాం. ఇంతలో కొత్త లకుముకి కొద్దిగా నేనున్నవైపుకి తల తిప్పింది. ముక్కుతో పట్టుకుని వుంది. | Both of them sat in silence for a while looking in the same direction. Are they looking out for another family member or a possible competitor or for some danger lurking in the form of a Brahminy kite or a hawk or an eagle? I have no way of knowing but I know any one of these must be a possibility. Now, the second bird turned slightly towards my position. Oh, that’s interesting, there is something held in its beak!! |
| ఇంగ్లీషులో స్టైలుగా కింగ్-ఫిషర్ అని పేరు పెట్టుకున్నా ఈ రకం లకుముకులు చేపలు పట్టడం కన్నా బల్లుల్లాంటి జీవుల మీదే ఎక్కువ ఆధారపడి బతుకుతాయిలావుంది. ఐతే, ఇప్పుడు దీనికోసం నూకలు చెల్లించుకున్న ప్రాణి ఏంటో? ఇంటికెళ్ళి ఫోటో ఎన్-లార్జ్ చేసి చూడాలి. | A frog? A lizard? I am sure its not a fish. Despite the name Kingfisher, these collared Kingfishers seem to subsist more on frogs, lizards and insects than on fish. As far as I know, at least. I would know what it is shortly, when this episode ends and I get a chance to view the snaps on the LED screen. |
| పిట్టలు రెండూ కొన్ని క్షణాలు అలాగే దిక్కులు పరికిస్తూ గడిపాక, రెండోది మొదటిదాని వైపు తిరిగింది. మొదటిది కూడా “ఇది ఏం పట్టుకోచ్చిందా,” అన్నట్టు చూసింది. ఒకదాని ముక్కునుంచి రెండోదాని ముక్కులోకి ఆ బల్లో, ఎదో దాన్ని మార్చుకున్నాయి. పక్షిపిల్లలు తల్లి నుంచి ఆహారం అందుకునేప్పుడు రెక్కలు లూజుగా చేసి ఆడిస్తాయి. ఇప్పుడు ఈ రెండూ రెక్కలు కొంచెంగా విప్పార్చాయి. బాలన్స్ కోసమేమో!! | Few more moments passed when the second bird turned to the first and passed the “cargo” to it. The exchange took place with the wings of both the birds stretched out slightly. Fledgling birds stretch wings while begging or receiving food from a parent. Here both birds did it. Maybe they are parent birds and wing stretching was, probably, meant to balance their foothold on the perch while making the exchange. |
| వస్తుమార్పిడి అయ్యాక రెండూ ఎడమొహం పెడమొహంగా కాసేపు కూచుని చుట్టూ చూసుకున్నాయి. సహజప్రకృతిలో దోపిడీలు, కబ్జాలు మామూలే కదా! ఆ మాత్రం జాగ్రత్త పడక తప్పదు. కొన్ని క్షణాల తర్వాత మొదటి లకుముకి గాల్లోకి ఎగిరింది. | Once the exchange was complete the two birds went back to scanning the horizons. Probably to detect any predators spying on the precious little exchange that was taking place. A few moments of scanning and then the first bird took off with the second one keeping the guard on the pontoon. |
| అలా ఎగిరి కాలవ గట్టున వున్న రెయిలింగ్స్ మెడ వాలి కాస్సేపు మళ్ళీ ఇటూ అటూ పరకాయించింది. ఆ చూడడంలో నన్నూ కవర్ చేస్తోందని తెలుస్తూనే వుంది. అది పట్టుకునే బల్లులూ, పురుగుల కోసం పోటీపడే రకం నేను కాదని? ఏకంగా వాటి ప్రపంచాన్నే కబళించేసే జాతికి చెందినవాణ్ణనీ పాపం, దానికేం తెల్సు ? రెండో పక్షి వచ్చినప్పటినుంచీ రెండూ అరవడం మానేశాయి. అంటే చుట్టూ పక్కల వున్నవి ఈ రెండే అన్నమాట, మూడో కింగ్-ఫిషర్ లేదనుకోవచ్చు. ఆహరం తెచ్చిన పిట్ట ఒక పేరెంట్ అయితే రెండోది రెండో పేరెంట్ కావాలి లేదా పిల్ల కావాలి. | Bird with the “cargo” did not go very far. It alighted on the canal side railings for a minute or two of scanning the surroundings. I am sure I was one of those being scanned for the Kingfisher kept looking in my direction for a major part of those few minutes. One thing to note is that the birds stopped calling as soon as the second bird arrived with its “cargo”. That, possibly, rules out the possibility of a third kingfisher and confirms the first bird either as one of the parents or as a juvenile. |
| రెండు, మూడు నిమిషాలు కూచున్న పిట్ట దగ్గరలోనే వున్న ఇందాస్త్రియాల్ ఏరియాలో ఉన్న చెట్టు మీదికి వెళ్లి అక్కడే కూచుని అలా చుట్టూ చూస్తూ అలాగే ఉండిపోయింది. ఆ చెట్టులో దాని గూడు కానీ ఉందా? లేక ఇంకెక్కడో వున్న గూటికి వెళ్ళే ముందు నేను అక్కణ్ణుంచివెళ్ళిపోయే వరకూ ఎదురుచూస్తూ కూర్చుందా? ఇవాళ్టిలాగా మళ్ళీ ఏ అశరీరవాణో నడిపిస్తే గానీ తెలిసే ఛాన్సు లేదు. ఐతే, ఒక విషయం తేటతెల్లం అయింది. ఆ పక్షి కూడా పిల్ల కాదు. పిల్ల అయితే దొరికిన తిండి వెంటనే మింగేయ్యాలి కదా? అలా చెయ్యకుండా ఓపిగ్గా అలా పట్టుకుని, చుట్టుపక్కల ఏ ప్రమాదంలేదని రూఢి అయ్యేవరకూ కదలను అన్నట్టు అలా కూచుందంటే అది తల్లిపక్షి అయ్యుండాలి. తిండి పెట్టడమే కాదు, తన గూడున్న చోటు ఎవరికీ తెలియకుండా చూసుకోడం కూడా ఈ బుల్లి పిట్టకి తెలుసు అనుకుంటే అదింక పక్షిలాగా కనిపించడంలేదు. ఇక్కడ ఇంకొక్క సంగతి చెప్పాలి. ఇప్పటి వరకూ బల్లి / కప్ప పాత్ర ధరించి బావుండక కొంచెం ముందే మరో ప్రాణికి ఆహారంగా కొత్తపాత్ర ధరించిన ఆ ప్రాణి బల్లి అని తేలింది. ఆ బల్లి ఈ మధ్యే తన తోకని పోగొట్టుకుంది. ఆ విషయంలో ఫోటోలో స్పష్టంగా కనిపిస్తోంది. మరో బల్లితో జరిగిన టెర్రిటోరియల్ పోరాటంలో గెలవలేక తోకని త్యాగం చేసి అక్కణ్నుంచి తప్పించుకుని బతికి బట్టకట్టింది. కానీ పాపం అదృష్టం సరిపోలేదు. లకుముకి బారిన పడింది. | After two, three minutes of sitting on the railings, the Kingfisher 1 flew into a tree in the industrial area and started scanning skies (and me) from there. Is the Kingfishers’ nest inside the tree or somewhere else? I won’t be able to know unless I have another lucky chance or a hunch again of watching this pair in action. I am tempted to draw the conclusion that this bird must be a parent, mostly the mother, because, had it been a fledgling it would immediately have swallowed the little reptile instead of carrying it away, taking all the care to shake off any predator or a competitor (including me ) that might be following, before passing the “dinner”, to her offspring. The unfortunate “dinner” whose career as a frog/lizard has just culminated on a Kingfishers’ food platter, turned out to be a lizard who apparently had engaged in some confrontation with another lizard as indicated by the stub of its tail. It must have sacrificed its tail as a lure to the opponent in making its escape from some territorial conflict. |
ఇంతే సంగతులు.
బై4నౌ 🙏
🌹 Look deep into nature, and then you will understand everything better 🌹
👨🔬Albert Einstein👨🏫
గు = చీకటి = అజ్ఞానం అనే చీకటి
రు = వెలుగు = జ్ఞానం అనే వెల్తురు
సో, గురు = అంటే చీకటి పక్కనే వెలుగు. కానీ చీకటి అంటే వెల్తురు లేకపోవటం. వెల్తురు రాగానే చీకటి ఎక్కడికీ పోదు, అదింక వుండదు. అంతే. జ్ఞానం వికసిస్తే అజ్ఞానం అదృశ్యం అయినట్టు.
అన్-ఫార్ట్యునేట్లీ, ఆ విషయం కొందరు గురువులకి, ఐ మీన్, చాలా మటుకు స్వయం ప్రకటిత గురువులకి, తెలీదు. వాళ్ళని అనుసరించే భక్తజనాళికి అంతకంటే తెలీదు.
తెలీదు = అజ్ఞానం = చీకటి
ఇలాంటి గురువులు + వాళ్ళ శిష్యగణం కలిపి ఎంత అజ్ఞానం, ఎంత చీకటీ నింపుతున్నారో లోకంలో !!🤔
ఎందుకోగానీ నిజంగా చీకటి తొలగించే గురువులు ఎక్కువ వార్తల్లోకి రారు. వచ్చినా వాళ్ళు తొలగించేది అజ్ఞానం, మూఢత్వం అనే చీకట్లు కాబట్టి, నైన్టీ పర్సెంట్ జనాభాకి కావాల్సింది కూడా “Divinely-endorsed” అజ్ఞానమే తప్ప నిజమైన జ్ఞానం కాదు కాబట్టి వాళ్ళు లో-ప్రొఫైల్‌‌తోనే వుంటారు.
జ్ఞానం పేరుతో అజ్ఞానాన్ని, వీలైతే కొత్తకొత్తరకాల అజ్ఞానాల్ని తయారు చేసే గురువులకి మాత్రం ఇన్స్టాన్ట్ పబ్లిసిటీ. వీళ్ళ వెనకున్న శిష్యగణం జనాభాని బట్టీ వీళ్ళ వెనకబడే రాజకీయ నాయకులు. అందుకే ఆధ్యాత్మికతకి, రాజకీయాలకి అవినాభావ సబంధం – రెండూ వ్యాపారంగా మారిపోయినప్పుడు. రెండు వ్యాపారాలకీ సొసైటీలో పేరుకున్న అజ్ఞానమే పెట్టుబడి.
చీకటి గదిలోకి వెలుగు రావాలంటే కిటికీలు తెరవాలి. లేకపోతే లైట్ ఆన్ చెయ్యాలి. గదికి కిటికీలు లేకపోయినా, గదిలో లైటు లేకపోయినా అంతే సంగతులు. గురు = అంటే చీకటిని పోగొట్టే వెలుగు. అంతే కానీ –
వెలుగునిచ్చే కిటికీ కాదు, కిటికీ తెరిచే చెయ్యీ కాదు.
లైటు బల్బు కాదు, లైట్ ఆన్ చేసే స్విచ్చీ కాదు, స్విచ్చి వేసే చెయ్యీ కాదు.
కిటికీ తెరవాలన్నా, లైటు వెయ్యాలన్నా వెలుగు కావాలని మనకి అనిపించాలి కదా? ఆ అనిపించడం ఎలా జరుగుతుంది?
ఒకసారి అనిపించాక, తుప్పు పట్టో, ఇంకెందుకో కిటికీ తెరుచుకోపోయినా; కరెంటు పోయో, బల్బు మాడిపోయో లైటు వెలక్కపోయినా వాటిని మార్చుకోవడమో, రిపేర్ చేసుకోవడమో మన పనే కదా? అది చెయ్యాల్సింది మనమే అని మనకెలా తెలుస్తుంది?
అండర్‌-లైన్ చేసిన ఆ రెండు ప్రశ్నలూ మనసుల్లో పుట్టించి, వాటికి జవాబులు రాబట్టుకోవడం ఎలాగో మనుషులకి నేర్పించేవాడికే గురు అనేపేరు పొందే అర్హత వస్తుంది. పరిణతి చెందిన ఆలోచనాస్థాయి వున్నవాళ్ళ ప్రశ్నలు, సందేహాలు తీర్చగలిగిన వాడిని గురుస్థానంలో కూర్చోపెట్టచ్చు. సందేహాలు తీరి, తాత్విక సమస్యలన్నీ తీర్చుకుని, “ఏకం సత్ విప్రాః బహుదా వదంతి” అని బల్లగుద్ది నిరూపించగల స్థాయిలో వున్నవాణ్ణి రాముడిని తీర్చిదిద్దిన విశ్వామిత్రుడిలా నడిపించగలిగిన వాణ్ణి సద్గురువు అనొచ్చు. ఇవేం కాకుండా –
కోట్లు కూడబెట్టడం,
పాలిటిక్స్‌‌లో తలదూర్చి మంత్రిపదవులు పొందడం,
ప్రజల ఆలోచనాస్థాయిని ఎదగనివ్వకపోవడం,
అరాచకాల్ని, అత్యాచారాల్ని ఆధ్యాత్మికత ముసుగులో జస్టిఫై చెయ్యడం,
వగైరా కార్యక్రమాల్లో వున్నవాళ్ళని సద్గురు అని ఎలా అంటాం?
గు = చీకటి = అజ్ఞానం అనే చీకటి
రు = వెలుగు = జ్ఞానం అనే వెల్తురు
దీన్నిబట్టీ గురువులు రెండు రకాలు –
- గురు = చీకటి పక్కనే వెలుగు. కానీ చీకటి అంటే వెల్తురు లేకపోవటం. వెల్తురు రాగానే చీకటి ఎక్కడికీ పోదు, అదింక వుండదు. ఇలాంటి అనుభవం ఇచ్చేవాడు సద్గురువు.
- గురు = వెలుగుతో పాటే చీకటి. చీకటి అంటే వెల్తురు లేకపోవటం. వెల్తురు లేకపోయినా/రాకపోయినా చీకటి చీకటి దాని స్థానంలో అది పదిలంగా వుంటుంది. ఎక్కడికీ పోదు. ఈ టైపు అనుభవాన్ని ఇచ్చేవాడు శాడ్‌‌గురువు.(Sad గురు, అందరికీ శాడ్‌‌‌‌నెస్ ప్రసాదించే మహానుభావుడని కవిహృదయం.)
సమస్యేంటంటే ప్రపంచంలో రెండు రకాల గురువులూ వున్నారు. అన్ని మతాల్లోనూ వున్నారు. ఎక్కడో చదివాను గురువుని ఎంచుకునేముందు ఆ గురువుని అనేకరకాలుగా పరీక్షించి కానీ అతని దగ్గర చేరకూడదని. ప్రస్తుతం ఈ ప్రాసెస్ జరగట్లేదనిపిస్తోంది. జరిగినా అందులో ఏదో లోపం గారెంటీగా వుంది. అదేంటో మనమే వెతుక్కోవాలి. ఏ గురువులూ అందుకు సాయం చెయ్యరు. (అలా అని ప్రస్తుతం పెరుగుతున్న హేతు-తీవ్రవాదాన్ని సమర్ధించట్లేదు కానీ ఆధ్యాత్మికమార్గంలో హేతువాదానికి ముఖ్యపాత్ర వుందని చెప్పక తప్పదు)
ఇవాల్టికి ఇంతే సంగతులు. బై4నౌ 🙏.
🌷🙏🙏🙏🌷
By the time I reached the point where our neighborhood rain water canal drains into Kranji reservoir I had some interesting moments with a White-bellied Sea Eagle, a Collared Kingfisher and a Common Iora who seemed to be unusually itched by something for he was so busy scratching himself that he wasn’t alarmed at all by my presence hardly 20ft. away. I am not going to share those encounters here as I want to share something else that excited me more today.
So, when I reached the meeting point of the canal and the reservoir and looked back I saw this cute Zebra dove perched on the canal-side railings and looking away from me. I also saw a jogger coming along the path I just came by. I am not sure if the dove at this moment was aware either of the jogger or me.
I am not known, nor will I ever be, for my IQ or quick reflexes but today, thanks to this flying Zebra my hopes of possessing some IQ revived. How? Just read on.
My IQ, – no no, I would rather call it my wild instinct, told me the dove will take off as soon as it noticed the jogger coming towards it and it should present me a chance to snap a shot or two of the flying bird with its take-off wingspread frozen in time. Now, I think I got more than that.
There was less than half-a-minute before the dove could get alarmed enough to fly off. And it will be a fraction of a second before the bird gets out of my D5600’s field of vision with its Sigma 70-300 tele-lens in full zoom. Please don’t take me to be a camera expert looking at my language. I am not. I hardly know more than aim, zoom and shoot although its more than a year since I acquired a D5600. (Now you know the reason why I prefer the phrase wild-instinct to IQ when it comes to my reflexes😆). I got to be quick enough to make my dream shot. I randomly reduced the zoom to give the camera some extra seconds to capture the bird in the way I wanted to. I just waited with my finger on the trigger. At the back of the mind there was an uneasy feeling that the jogger might think that I was covering him in the picture. But there was no time for thinking any more, see👇the dove had already become alert to the presence of humans on either side.
It turned its head twice, possibly to assess the best direction to make its escape. At the same time I too adjusted my position so that the jogger would not enter my picture. By the time he disturbed the bird he probably knew I was not out to make a documentary of his athletic pastime but most probably did not realize the fact that I was using him to trigger my dream snap. Everything went well. The zebra took off and was in no time over the canal👇 making it to safety from the double jeopardy that it could have felt it was in. I did not count how many snaps I made and was not sure if the critical moment was captured or not.
I was in for a pleasant surprise back at home while viewing the pictures on laptop. My wild instinct worked, though half-a-second’s delay could have sent the bird out of the frame. The picture captured not just the wingspread but also the quick maneuver it made, its expression while making an in-flight decision and the multiple hues of a Zebra dove’s underside.
Let me elaborate a little.
The dove had to make a quick maneuver after taking off because it probably thought of taking off straight ahead and realized rather late that there were trees blocking its flight path (see first pic with jogger). So, it had to turn right and back as soon as it took off to fly over the canal.
The expression in its blue-hued eye seemed to disclose, to me at least, a momentary panic of a micro-second maneuver and an immediate relief of finding a safe way out.
Zebra dove gets its name probably from the zebra-stripes-like patterns its feathers give its exposed back. Other than the brown and white of zebra stripes, only other color one can see is aqua-blue, the color surrounding its eyes. But this, my dream shot, reveals to me all different hues the zebra is painted with. Copper-like shine under the wings, grey on the wing tips, a distinct, black V on the under side of the tail, aqua-blue of the eye-patch, slightly pinkish feet and of course a sprinkling of the zebra pattern mingled with the whitish-grey of the belly.
This innocent, cute bird together with that unknowing jogger has today gave me one of the best pictures I have ever taken in my less-than-a year’s journey with bird photography.
Bye4Now👋😊
“నేడు రాజులంతా మంత్రులైతే మెచ్చుకున్నాడోయ్ కొందరు మంత్రులు మారాజులైతే నొచ్చుకున్నాడోయ్,” అంటూ ఏఎన్నార్ చేత పాడించారు బాపు రమణలు, అందాలరాముడు సినిమాలో. ఆ సినిమా అప్పుడెప్పుడో సెవెంటీస్‌లో వచ్చింది. అంటే కలియుగం మొదట్లో ఎప్పుడో అనుకోవచ్చు. ప్రస్తుతం కలియుగం ముదిరింది. స్వామీజీలు మంత్రులైపోయే కాలం. సర్వసంగపరిత్యాగి అయిన స్వామిని చక్రవర్తితో సమానంగా చూసే కల్చర్ మనది. అందుకే పీఠాధిపతుల సేవకై ఏనుగులు, గుర్రాలు, పల్లకీలు మొదలైనవి వుంటాయట. ప్రవచనాల్లో విన్నా. మరి చక్రవర్తి సమానుడికి మంత్రి హోదా ఇవ్వడం అంటే అది ప్రమోషనా? డిమోషనా? ఏమో!!! హోదా తీసుకున్న స్వాములకి, ఇచ్చిన ప్ర’భూ’స్వాములకే తెలియాలి. రాములవారు మాత్రం పై పాటకి “కొందరు స్వాములు కాస్తా మంత్రులైతే నవ్వుకున్నాడోయ్..డోయ్..డోయ్..డోయ్..” అని ఇంకో లైను కలుపుకుంటాడు.
ఆఁ! అన్నట్టు రాములవారిని తలచుకోగానే గుర్తొచ్చింది. రామనవమికి రాములవారికి గ్రీటింగ్ టపా వెయ్యలేదని. మనం మోడర్న్‌గా బిలేటెడ్ గ్రీటింగ్స్ పెట్టినట్టు రాముడికీ బిలేటెడ్ హాపీ బర్త్ డే చెప్తే ఎలా వుంటుంది? అని బ్రహ్మాండమైన ఐడియా ఒకటి తట్టింది. తట్టీతట్టగానే అదృశ్యహస్తం ఒకటి నెత్తిన మొట్టింది. ఆ మొట్టికాయతో పుట్టిన శబ్దంలో, “ఆదిమధ్యాంతరహితుడికి బర్త్ డే ఏంటి? దానికి బిలేటెడ్ గ్రీటింగ్స్ ఏంటి? అది సిద్ధాంతులు, జ్యోతిష్కులు, రాష్ట్రప్రభుత్వాలు కిందామీదాపడాల్సిన టాపిక్. నీలాంటి సామాన్యుడికి మాత్రం నేనే రోజు అర్ధమైతే ఆ రోజే నాకూ, నీకూ కూడా పుట్టిన్రోజు. తెల్సిందా,” అనే అర్ధం ధ్వనించింది. “అవును కదా స్వామీ ! నాకు వేసిన ఈ మొట్టికాయ ఆ కిందామీదా పడుతూ ప్రజల్నీ పడేస్తున్నవాళ్ళకీ వెయ్యచ్చుగా?!? ప్రతి ఏడూ నానా తర్కాలూ, చర్చలూ చేసి చివరికి రెండురోజులు పండగ, ఒక రోజు సెలవూ సాధిస్తున్నారు పాపం,” అని స్వామితో వేళాకోళం ఆడాలనిపించినా, స్వామివారి చేత “నీ సంగతి నువ్వు చూసుకోవోయ్, ఇతర్ల సంగతి నీకెందుకు?,” అని చీవాట్లు పెట్టించుకోవడం ఎందుకొచ్చిన గొడవ అనిపించి తమాయించుకున్నా. ఇంతలో రాంబాబు నా మనసులోని సంశయం గ్రహించినట్టుగా, “అవును, వాళ్ళ సంగతి నీకనవసరం. నీ ఫ్రెండ్సు చూడు. ఆ గొడవలన్నీ పట్టించుకోకుండా ఇవాళే వాట్సప్‌లో హాపీ శ్రీరామనవమి నుంచి శ్రీరామసహస్రనామం వరకూ ఎన్ని రకాలుగా గ్రీటింగ్స్ పెట్టేస్తున్నారో, అవన్నీ నే స్వీకరించట్లా? స్టేట్ గవర్నమెంట్ ఏ రోజు సెలవంటే ఆ రోజే నా నవమి అన్జెప్పి వాళ్ళందర్నీ దీవించడం మానేశానా ఏంటి?,” అన్నట్టు అనిపించింది. వాట్సప్ మెసేజీలు చూశా, ఎవరి మనసుకి నచ్చినట్టు వాళ్ళు రాములవారికి, లోకానికీ శుభాకాంక్షలు చెప్పినా ఒక రకం మెసేజి అందులో మిస్సయినట్టు అనిపించింది. ఒక చేతులో విల్లు, మరో చేత్తో అభయముద్రతో మనసులోనే నిల్చునివున్న స్వామి, “ఇంకెందుకు ఆలోచన? నువ్వనుకున్న సందేశం కూడా పోస్ట్ చేసేయ్,” అన్నట్టు నవ్వుతున్నాడు. నేను తొమ్మిదోక్లాసులో వుండగా ఆంధ్రజ్యోతి వారపత్రికలో సీరియల్‌గా వచ్చి నన్నమితంగా అలరించి, ఆలోచింపజేసిన నండూరివారి “విశ్వదర్శనం” కోసం బాపుగారు వేసిన బొమ్మ, అదే నా రామనవమి శుభాకాంక్షగా పోస్ట్ చేసేశాను. అదుగో అదే 👇 –
photo courtesy: ViswaDarsanam
యోగవాశిష్టం నేను చదవలేదు. ఫ్యూచర్లో చదువుతానా? ఏమో, తెలీదు. కానీ ఆ బొమ్మ చూస్తేనే, ఆ గురు శిష్యుల రెండుమాటలు వింటేనే తక్కినదంతా అర్ధమైపోయినంత అందమైన ఆ బొమ్మ నచ్చనివారు, మెచ్చనివారు ఎవరుంటారు? కానీ, ఒకే ఒక్కరి స్పందన మాత్రం నాకు అమితంగా నచ్చింది. అది “Oh, What a deep thought?” అన్న క్లుప్తవాక్యం. బై ద వే, అతను మెటీరియలిస్టిక్ అమెరికాలో వుంటూ, కులమతఆచారాల పట్టింపుల్లేకుండా, గుళ్ళూగోపురాల్లాంటి వాటిని కుటుంబసభ్యులకోసం మాత్రం దర్శిస్తూ, హిందూసంస్కృతిపై ఎంతో ఇష్టం, రిచ్యువలిస్టిక్ వ్యవహారాలపై వ్యతిరేకత కలిగి దేవుడికి సేఫ్ డిస్టెన్స్‌లోవుండే పచ్చి హేతువాది. కానీ ఎలాంటివారికైనా నేనెవరు అనే ప్రశ్న ఎప్పుడో ఒకప్పుడు రాకపోదు. దేవుడు అనే కాన్సెప్ట్‌లో జీవుడికి అర్ధం తెలుస్తుంది అన్న అర్ధం స్ఫురించబకాపోదు, కాబట్టే “Oh, What a deep thought?” అన్నాడని నాకు తెలుసు, నా క్లాస్-మేట్ కాబట్టి. అతని అంతరాంతరాల్లో అట్టడుగున ఎక్కడో రాముడి పట్ల భక్తి కాకున్నా ప్రీతి ఉంటుందని కూడా తెలుసు, ఈ సంస్కృతిలో పుట్టిపెరిగినవాళ్ళని అది అంత తేలిగ్గా వదిలిపోదని కూడా తెలుసు కాబట్టి. అయితే ఆ ప్రీతి కూడా లేని అతిపదార్ధవాదులకీ, తీవ్రహేతువాదులకీకూడా రాముడు నచ్చకపోడు ఆయన్ని చూపాల్సిన విధంగా చూపిస్తే, ఆయన అనుసరించిన మార్గం భక్తులందరూ అనుసరిస్తే అనిపించింది. అలా అనిపించేసి టపా అక్కడితో ఆగిపోలేదు. ఇంకా వుంది. అది వచ్చే పోస్టులో. స్టే ట్యూన్డ్.
ఆగండాగండి, అందరికీ కొంచెం ఆలస్యంగానే అయినా, మీకు శ్రీరామనవమి శుభాకాంక్షలు మరియు స్వామివారికి పుట్టిన్రోజు శుభాకాంక్షలు. ఏమనుకోకండి పలికించెడివాడు నవమి అయిన ఇన్నాళ్ళకి పలికించాడు. ఇంకో ఒకటో రెండో టపాలకి కూడా పలికించేలాగేవున్నాడు. చూద్దాం. ఏమంటావ్ స్వామీ? ఓ, సరే, చూద్దాం అంటావా?
అయితే సరే. బై4నౌ. 🙏
🙈 🙉 🙊
ఇంతే సంగతులు.
బై4నౌ 🙏
